Usługiwałem esesmanom w Auschwitz recenzja

Dzięki bardzo dobremu miejscu pracy jak na obóz przeżył. Był fryzjerem, kelnerem i gońcem esesmanów. Wiele od nich usłyszał, zdobył ich zaufanie.

Pan Józef Seweryn był pochodzenia żydowskiego, ale obóz przetrwał ukrywając to. Już na początku dzięki wstawiennictwu prominentnych więźniów ocalał. Było w tym dużo przypadku i szczęścia, ale to było konieczne. I to żaden zarzut. Nie dało się każdego uratować. Auschwitz i inne obozy były piekłem na ziemi. Każdy chciał przeżyć za wszelką cenę. W takich miejscach śmierć mogła przyjść dosłownie w każdej chwili.

W książce widzimy wiele sytuacji, gdzie człowieczeństwo zostało uratowane. Józef Seweryn opisuje pomoc innych więźniów, solidarność, działanie obozowego ruchu oporu. Dzięki swoim kwalifikacjom i szczęściu jak już wspominałem, można było sobie załatwić lepszą pracę. Różnie z tego korzystano, ale akurat autor pomagał innym więźniom.

Pan Seweryn nie wstydził się również napisać kilku słów o swoich przygodach seksualnych i poruszyć tego tematu. Poświęca również rozdział o miłościach, które zrodziły się w obozie. Nie myślimy o takich sprawach myśląc o obozie koncentracyjnym. Ciekawy był rozdział o ucieczkach, niektóre były naprawdę spektakularne.

To bardzo ważne wspomnienia. Opisują wiele aspektów życia obozowego z trochę innej, bardziej uprzywilejowanej perspektywy. Dzięki pełnionej funkcji Seweryn mógł znacznie więcej od normalnego więźnia. Poznanie całego życia Auschwitz jest zapewne niemożliwe, ale każda nowa sfera jest ważna.

Czy stawialiśmy się kiedyś na miejscu więźniów i więźniarek? To ciężkie do wyobrażenia, a nawet jak już się uda, to i tak wydaje się to nierealne. Przynajmniej w moim przypadku. Dzisiaj mamy paskudną pogodę. Jak wyglądało ich życie w takim deszczu? Bici, poniżani, głodni, ubrani w szmaty.

Czy kary w procesach były surowe? Czy każdy dostał to na co zasłużył? Niech każdy sam oceni. Procesom jest poświęcony osobny rozdział.

Nie zatracić człowieczeństwa i narażać życie dla innych w takim miejscu jest bez wątpienia sukcesem ludzkości. Ale stworzenie takich miejsc jak Auschwitz jest dla ludzkości hańbą. Czy w dzisiejszym klimacie, przy odpowiednich warunkach takie piekło mogłoby się powtórzyć?