Polowanie na mordercę recenzja

„Pułapka zastawiona, kto w nią wpadnie?”

Gwen Proctor zakończyła sprawę ze swoim mężem, niestety hejt i prześladowcy nie odpuszczają. Dzięki rozgłosowi w mediach dzwoni do niej Marlene przekazując informację, że grozi jej niebezpieczeństwo, Gwen odmawia pomocy, po kilku dniach dzwoni do niej córka Marlene informując, że znalazła zwłoki matki, a ona sama oskarżona jest o jej morderstwo.

Trzecia część nie zawiodła, znów mam dobry thriller, z dobrą narracją i zaskakującymi zwrotami akcji. Autorka i tym razem postawiła na narrację kilku osób, nie ukrywam rozwija to akcję i przeskakiwanie z relacji na relacje przyspiesza i całość nie jest monotonna, tak jak to miało miejsce w pierwszej części. Najlepsze jest ukazanie fabuły z punktu widzenia dzieci, ich emocje, rozterki są namacalne, nie sztuczne. Przy nich można się zastanawiać jak sytuacje rozpoczęte przez dorosłych wpływają na dzieci, na ich uczucia – a nie jest to łatwa sprawa, muszą się zmierzyć z czynami ojca, matki i dodatkowo być odpornym na reakcje innych, a przede wszystkim rówieśników. Dodatkowym plusem jest opisanie małomiasteczkowych relacji, zaściankowych zachowań, zmowy milczenia, strachu, braku zrozumienia i brutalności policji. Nie wiem na ile zachowania takie obowiązują w dalszym ciągu, niestety takie zmowy milczenia są i w naszej Polsce. 

Fabułę autorka oparła na dwóch wydarzeniach zabójstwie i porwaniu, akcja w pewnym momencie się połączyła, by na końcu zgrabnie się rozwiązać. Motywy postępowania nie są może zbyt oryginalnie, ale całość u mnie jest na plus, winni byli dość zaskakujący, a osoby odpowiedzialne za zaginięcia były do końca wielką niewiadomą. W pewnym momencie robi się sensacja, trochę bohaterowie w stylu, zabili go i uciekł, ale to fikcja, dopuszczalna, kto lubi Rambo i niezniszczalnych ludzi będzie zadowolony....

Całą trylogię polecam, mimo nieudanego początku warto przeczytać, takiej rozrywki potrzebowałam, Nie zrażajcie się pierwszym tomem., potem jest o niebo lepiej, więcej psychologii.