Nadir recenzja

Jak widzę znajomość sportów jest Ci obca więc wyjaśnię czym różni się chód od biegania. W chodzie co najmniej jedna noga musi mieć kontakt z gruntem czy podłogą i tu ok pełna zgoda da się iść, bieg zaś to skoordynowane skoki. Czym kończy się skok w nieważkości nie muszę (czy muszę?) tłumaczyć.

Och nowalijki były już hodowane na Salutach (ponoć rzodkiewki też się udawało wyhodować tylko bardzo gazowały kosmonautów). Eksperymentowano z pomidorami, ogórkami i fasolą ale nie udawało się za bardzo. Próbowano nawet w centryfudze (wiecie co to czy tłumaczyć?) ale też nie za bardzo się udawało. My zaś mówimy o drzewach, krzewach, bananowcach i innych, chyba że nie czytało się książki zbyt uważnie lub pisało. Ja nie wiem co by się z nimi stało (choć śmiem podejrzewać, że szybko by zwiędły, transport wody w pniach i takie tam grawitacyjne nawyki), sam jestem ciekaw, ale z pewnością nie byłoby to dla nich obojętne.

Najpierw ten kurz musi powstać. Najlepiej nadają się do tego organizmy żywe: rośliny tracą liście, które schną i się kruszą, kwiaty mają pyłki a potem też schną, kora się złuszcza, ludzki naskórek, resztki pokarmowe, pył z ubrań i innych materiałów podlegających tarciu, włosy. Tylko tyle, że my znów mówimy o odciętej od reszty, nie używanej przez nic i nikogo części statku.  Jak w niej wytworzył się kurz i to w takiej ilości, że rzucił się w oczy w części używanej, a więc zapewne bardziej zakurzonej (jeszcze w plamę oleju bym uwierzył, ale to zostawiłoby ślad na obuwiu)?

Przypominam na Ziemi panuje ciążenie 1G, do którego jesteśmy przyzwyczajeni, a i tak nasze kręgosłupy się męczą. Mięśnie przykręgosłupowe, które wspomagają kręgosłup w walce z grawitacją, w nieważkości wiotczeją. Tu nie chodzi o problemy z błędnikiem, które też występują po powrocie ale i bardzo silne bóle wywoływane przez niestabilny kręgosłup. W nieważkości następuje też bardzo szybkie odwapnienie kości, co zwiększa ich kruchość. Przy 1,4 G kości by im pękały.

Ot i tyle.

 

Bogatszy o tajemną wiedzę na temat sportów, mogę już wyjaśnić, jak wygląda bieg z elektromagnesami w nieważkości (myślałem, że to oczywiste, ale jak widać, myliłem się): Otóż zacznijmy od prawej nogi :). Prawa noga ma kontakt z podłogą, elektromagnes jest włączony. Elektromagnes w lewej nodze jest wyłączony. Delikwent wybija się z prawej nogi, elektromagnes się wyłącza. Przez chwilę delikwent nie ma kontaktu z podłogą, a oba elektromagnesy są wyłączone. Lecz ułamek sekundy później włącza się elektromagnes w lewej nodze i (uwaga!) wytwarza POLE MAGNETYCZNE, cudowne oddziaływanie na odległość, które przyciąga lewą stopę wraz z elektromagnesem do podłogi, dzięki czemu delikwent nie odfrunie w przestrzeń i nie wykona trzech salt. Teraz delikwent wybija się z lewej nogi, elektromagnes się wyłącza, i tak dalej, i tak dalej. Kluczem do zrozumienia tego  trudnego zjawiska jest POLE MAGNETYCZNE, które w tej sytuacji zastępuje pole grawitacyjne (choć oczywiście to duże uproszczenie). Pisałem, że synchronizacja elektromagnesów byłaby trudna, wymagałaby zaawansowanej technologii. A samo bieganie wprawy. 

Ale trzeba być obiektywnym. Strun nie opisał łopatologicznie biegania z elektromagnesami. Nie wyjaśnił również, jak działa POLE MAGNETYCZNE (wiadomości z fizyki na poziomie szkoły podstawowej). Zatem w książce są dwa poważne błędy ;). 

Rośliny, ach te rośliny. Nie wiem, co działoby się z drzewami i krzewami w stanie nieważkości. Prócz Recenzenta, nikt tego nie jest pewien, bo nikt nie przeprowadził żadnych doświadczeń. Wszystko opiera się na spekulacjach. Przewertowałem drugą część książki i nie znalazłem w niej żadnego opisu roślin w stanie nieważkości. Autor albo o tym zapomniał, albo wolał tego tematu nie tykać. A przecież powinien napisać, że by uschły, bo tak uważa szanowny Recenzent. Kolejny poważny błąd. 

Demoniczny kurz :). Myślałem, że wspomnienie o wentylacji pomieszczeń wystarczy, ale jak widać nie. Naprawdę muszę tłumaczyć, jak działa wentylacja? No trudno. Otóż ludzie do życia potrzebują tlenu. Tlen wytwarzają rośliny w procesie fotosyntezy. Zatem na statku kosmicznym czerpnie powietrza muszą znajdować się w sektorze roślin (chyba nawet w książce było o nich coś wspomniane). Powietrze z sektora roślin, razem z pyłkami, kawałkami kory, ziemi i całym syfem, dzięki pracy wentylatorów (wentylacja musi być oczywiście wymuszona) jest wsysane przez czerpnie i wyrzucane w pomieszczeniach statku przeznaczonych dla ludzi. Również w tych niedostępnych dla więźniów (pamiętajmy o tym, że statek nie był zaprojektowany z myślą o więźniach, a ww. pomieszczenia są przystosowane do pobytu ludzi). Jak widać z powyższego, w niedostępnej części statku po kilkudziesięciu latach nie tylko może być kurz, a wręcz MUSI (!) i to w sporych ilościach. 

Na korytarzu naturalnie będzie go mniej, bo po korytarzu ktoś czasem chodzi, rozdeptując kurz, wywołując ruch powietrza, który zdmuchuje kurz do kątów. 

Czy Szanowny Interlokutor nigdy nie był w piwnicy, do której nikt nie chodzi? Czy w tej piwnicy nie było więcej kurzu niż w korytarzu do niej prowadzącym? 

Ale znów będąc obiektywnym, Strun nie opisał łopatologicznie, jak działa wentylacja dla tych, co nie wiedzą. Co więcej, nie wyjaśnił w żaden sposób pochodzenia fascynującego kurzu. Mógł on być tam już przedtem, mogły podrzucić go ufoludki lub też mógł pojawić się na skutek działania czarów. Zatem w książce jest poważny błąd! 

Tak, przy 1,4 g kości na pewno by pękały, bo w ciągu czterech miesięcy odwapniłyby się jaka cholera. Przekonuje mnie to. Na pewno Szanowny Rozmówca to matematycznie wyliczył. I tym sposobem udowodniliśmy kolejny błąd! 

Idąc tym tropem wykryłem jeszcze jeden błąd. Otóż przez całą powieść żaden z bohaterów nie wydalił moczu ani się nie wypróżnił. Przynajmniej autor nic o tym nie napisał, więc zapewne nic takiego nie zaszło. Zatem po takim czasie zapewne wszyscy bohaterowie umarliby, rozerwałoby im pęcherze i jelita. Kolejny poważny błąd! :) 

Pozdrawiam i gratuluję przenikliwości :) 

A więc brniemy dalej w nieznajomość fizyki. Wspaniałe pole elektromagnetyczne wytwarzane przez każdy układ elektryczny. Kiedyś  by mi się chciało i policzyłbym jak silne musiałoby być (tylko po co) aby zmienić kierunek lotu 70 kilogramów masy (przyjmuję, że taką masę miał przeciętny biegacz na tym statku), ale musiałoby być bardzo silne. Na dokładkę musiałoby być kierunkowe, coby nie przyciągnąć naszego biegacza do dowolnej najbliższej ferromagnetycznej rzeczy na metalowym statku kosmicznym. Zatem jakaś wymyślna konstrukcja do zasilania której bateryjka z zegarka nie wystarczy, dołóżmy zatem jakieś dziesięć kilogramów. Mamy już osiemdziesiąt, masa w nieważkości nie ma znaczenia ale moment pędu i bezwładność już tak. Kiepsko to widzę.

I właśnie to jest dziwne, że w drugiej części cicho sza o ogródku. Bo w pierwszej tam koncentruje się lwia część powieści. Trzeba też zaznaczyć, że te rośliny miały wytwarzać tlen dla ludzi na statku. Coby się stało możemy domniemywać na podstawie nieudanych doświadczeń z próbą wyhodowania bardziej złożonych roślin na mirze i salutach. Tak więc dla mnie nadal błąd i to poważny.

Ciekawe, że wspomniałeś o piwnicznym korytarzu. Jak jeszcze raz przewertujesz, tylko uważnie, to doczytasz, że nie był to używany korytarz (ten wiodący do prezbiterium). Musiało się tam zatem zgromadzić sporo kurzu. W przeciwieństwie do nieużywanej i odciętej części statku. Gdyby prowadziły tam otwarte przewody wentylacyjne to mogę się założyć o każde pieniądze, że więźniowie by je wykorzystali nawet jakby były wąskie. W nieważkości każdy pyłek to zagrożenie (choćby w układach elektrycznych elektromagnesów do biegania mógłby doprowadzić do zwarcia), dlatego powietrze się filtruje we wszystkich obiektach kosmicznych, kanałami powietrznymi kurz nie mógłby się zatem dostać do odciętej części statku.

Było o wypróżnianiu się i jedzeniu gówna, radzę jeszcze raz przeczytać.

A jako że dyskusja z pana strony zapewne z powodu braku argumentów zamienia się w bełkot (który zapewne miał mnie rozśmieszyć, zupełnie zresztą niepotrzebnie, wystarczająco dobrze się bawię) dlatego bez żalu kończę rozmowę. EOT

Nie czytałem wolności urojonej ciężko mi więc polemizować. 
W tej pozycji, jak na fizyka miłującego teorię strun, jakoś wiedzy fizycznej mi zabrakło :)  i jakby się autor pogubił w tym co chciałby przekazać, a może przestraszył?

Gdyby autor skupił się na Nadirze i rozwinął wątek kryminalny lub dopracował wątek naukowców na planecie... Było by chyba lepiej. 
A tak zostajemy z takim właśnie niedosytem i mieszanymi uczuciami. 
Czasem mam wrażenie że autorzy piszą na ilość, nie na jakość :)