Ukryte recenzja

Violet może wyczuć echa, uczucia, zapachy, kolory i dźwięki pozostawione przez ofiary morderstw. Dzięki temu nie tylko można odnaleźć martwe ciała, ale także mordercę, który jest naznaczony piętnem. Główna bohaterka w większości miała do czynienia z martwymi zwierzętami, ale kiedy okrutny seryjny morderca zabija dziewczyny z jej rodzinnego miasta i okolic, nie może powstrzymać swojego daru. W międzyczasie musi poradzić sobie z rosnącymi uczuciami do najlepszego przyjaciela od dzieciństwa.

Niestety część dotycząca zbrodni jest zbyt płytka jak dla mnie. Wykorzystując swoją umiejętność Violet postanawia odszukać zabójcę. Rozwiązanie przychodzi zbyt szybko i łatwo. Zupełnie brak elementu zaskoczenia. Już na początku domyśliłam się kto może być mordercą i moje podejrzenia okazały się trafne. Oczywiście nie mogłam wytypować żadnej konkretnej postaci, bo w książce nie ma żadnej listy podejrzanych, więc czytelnik zwyczajnie nie ma możliwości wytypowania kogokolwiek. Rozdziały pisane z perspektywy Violet przeplatane są rozdziałami pisanymi z perspektywy przestępcy. I niestety te rozdziały pisane z perspektywy przestępcy były zbyt sugestywne. To było bardzo rozczarowujące.

Jeśli chodzi o bohaterów, również jestem rozczarowana. Główna bohaterka od urodzenia wie o swoim darze. Wie o nim także jej rodzina i najlepszy przyjaciel. Z jednej strony jest to plus, bo nie jest to kolejna historia, w której bohaterka odkrywa swój dar i próbuje poznać jego znaczenie. Ale z drugiej strony podczas czytania odczuwałam to, że autorka nie ma się czego "chwycić" i skupia się na rozwoju romansu, przez co Violet i Jay przebywają ze sobą niekiedy 24 godziny na dobę.

"Ukryte" to klasyczny przykład zmarnowanego potencjału. Książka zupełnie niczym mnie nie zaskoczyła. Z takim pomysłem Kimberly Derting mogła zrobić naprawdę coś fajnego, a uraczyła czytelników mdłym romansem i postaciami, które nie były niczym innym jak stereotypami. Seria liczy cztery części, ale jak dotąd polskie wydawnictwo nie wydało żadnej kolejnej.