Uczynkiem i zaniedbaniem recenzja

„Uczynkiem i zaniedbaniem” to historia bardzo odważna, nietuzinkowa, ciężka, smutna oraz brutalna. Jest to kryminał, który w bardzo dosadny sposób pokazuje problem pedofilii wśród młodych chłopców. Dodatkowo w książce przedstawione zostały aspekty funkcjonowania policji w takich przypadkach. Mimo, że nie jest to powieść faktu czy też powieść popularnonaukowa to autor doskonale wplata wszelkie wątki dokumentu w fabułę kryminału.

Ksiądz Piotr to osoba, która zdaje sobie sprawę ze swojej misji w Kościele. Mężczyzna pragnie, aby spowiedź w końcu stała się sakramentem, podczas którego grzesznik naprawdę wyznaje swoje grzechy. Gdy jednak jego starania nie przynoszą zamierzonego efektu do Księdza Piotra przychodzi tajemniczy mężczyzna, który wyznaje swoją tajemnicę ”Właśnie zabijam człowieka”.

W tym samym czasie trwają poszukiwania siedmioletniego chłopca Szymona, który zniknął z domu dziecka.

Zaskoczony ks. Piotr stara się uzyskać informacje jednak w niewyjaśnionych okolicznościach młody ksiądz zostaje oskarżony za okrucieństwa tajemniczego mężczyzny z konfesjonału. Co łączy te dwie sprawy? Co wspólnego ma mężczyzna z zaginięciem Szymona? Jak znalazł księdza Piotra? I czemu wybrał właśnie jego?

Jest to historia, która wciąga czytelnika od pierwszej strony. Ciągła akcja, rosnące napięcie, świetnie wykreowani bohaterowie, zwroty wydarzeń to tylko kilka zalet tej książki. Z każdym rozdziałem, z każdym słowem chce się czytać więcej, chce się poznawać historię mimo rosnącego oburzenia, złości oraz smutku i współczucia. 



Autor bardzo zaryzykował wybierając taką problematykę. Doskonale zdajemy sobie sprawę, że dzisiejsze społeczeństwo nie jest gotowe na takie historie. Są to dla nich tematy tabu co jest ogromnym błędem. Nie jesteśmy gotowi na to, aby dyskutować o takich przypadkach, ale za to jesteśmy gotowi, aby je zamiatać pod dywan.

Czy skrywane tajemnice, żądza zemsty, wszechobecne okrucieństwo są w stanie zniszczyć człowieka? Tak, a ta książka jest tego doskonałym przykładem.

Przyznaję, że z początku bardzo sceptycznie podeszłam do lektury tej książki, jednak już od pierwszego rozdziału wiedziałam, że będzie to historia godna uwagi i nie zapomnę o niej szybko. Podczas czytania towarzyszyły mi różne emocje, począwszy od śmiechu aż po łzy.

Najbardziej urzekł mnie bezpośredni i prostolinijny charakter. Nie znajdziemy tutaj zbędnych informacji, opisów otoczenia czy rozważań bohaterów. Cała powieść składa się z wielu elementów, które są przemyślane i odpowiednio umiejscowione w fabule książki.