Uczennica Maga recenzja

Trudi Canavan - Uczennica maga
Książka ta jest prequelem trylogii Czarnego Maga. Zauważyłam ją w bibliotece niestety już po przeczytaniu tejże trylogii. Gdybym przeczytała ją pierwszą, nie głowiłabym się podczas czytania nad pewnymi kwestiami związanymi z założeniem gildii, pustynią sachakańską czy grobami. Wyjaśniłaby się także prawdomówność Akkariana w związku z Ichani oraz postać króla Errika, którego osądzałam jako chciwego i nierozsądnego króla. Z drugiej strony jednak, gdybym przeczytała prequel, nie czułabym tego napięcia i oczekiwania na rozwiązanie zagadek. Cóż mogę napisać o treści. Opisuje zdarzenia, które rozgrywają się setki lat przed wydarzeniami opisanymi w trylogii Czarnego Maga. Jak wszystkie książki tej autorki mówi nam o magii, miłości i walce o wolność swojego kraju. W książce tej poznajemy Tessię, córkę Uzdrowiciela miejskiego, której moc wyzwoliła się sama- co zdarzało się bardzo rzadko. Przyjął ją pod opiekę Mistrz Dakon, który był właścicielem posiadłości, w których mieszkała dziewczyna. Tymczasem Ichani- wyrzutkowie sachakańscy- planują inwazję na Kyralię, magowie szykują się do bitwy. Czy ją przeżyją? Czy wygrają? Czy Kyralia będzie musiała znów trafić do niewoli Sachaki? Co się stanie z Tessią? Na te i inne nasuwające się Wam pytania znajdziecie odpowiedz przeczytawszy książkę.
Cała trylogia zrobiła na mnie wrażenie. Była bardzo podobna do drugiej napisanej przez tą autorkę, Trylogii Era Pięciorga. Tam też wszystko krąży wokół magii, uzdrawiania, wojny i czytania w myślach. Tak samo są kraje sprzymierzone i wrogie. W niektórych momentach wydawała mi się niemal identyczna, tyle że udział w niej brały inne postacie. Tak czy inaczej książka bardzo mi się podobała. Sprawiła, że na wszystko postanowiłam patrzeć z innego światło. Do życia należy podchodzić z trzeźwym umysłem, a nie uczuciowo. To pomaga w myśleniu i sprawia, że unikamy niezręcznych sytuacji. Książka ta powinna dać od myślenia także tym, którzy uważają służbę bądź uboższych za jakieś zabawki i pogardzają nimi. To samo tyczyło się zachowania Sachakan wobec kobiet. Przypominali mi niektóre narodu, które wykorzystują kobiety, trzymają w niewoli i wykazują się wobec nich okrucieństwem i brakiem szacunku. Oczywiście podczas czytania czułam smutek po poległych, dumę z walczących i gorycz przegranych.
Książkę polecam wszystkim fanom porządnej fantastyki. Myślę, że w pewien zimowy wieczór do niej wrócę.