Ucho Igielne recenzja

 Książka pt. '' Ucho igielne '' autorstwa Pana Wiesława Myśliwskiego to powieść, która zawiera w ogólnej treści wspomnienia, które mogą one nie przypaść do gustu Czytelnikom ze względu na czas, w którym rozgrywały się losy głównego bohatera. 
 
 Cenię autora za to, że ma umiejętność zapamiętanie tego, co jest piękne, a przede wszystkim pamięć o ludziach, którzy podążali w minionym czasie za czymś, co było dla nich bliskie. Mieli swój cel, który dodawał im motywacji do działania np. praca. Mogli się spotykać, gdyż posiadali swoje miejsca, w których czas spędzony wówczas nie był stracony. Płynął im szybko. 
 
 Wspomnienia wywołane u bohatera pozostawiają w nim również ślad za tym, co kiedyś w jego życiu młodzieńczym się wydarzyło.
 
 Książka ta składa się z dziesięciu rozdziałów opisanych przez autora w sposób barwny językowo.
 
 Tematyka tej powieści została trafnie dobrana do całości.
 
 Mimo wszystko w trakcie czytania tej pojawia się moment, w którym będziemy świadkami życia bohaterów zmagających się, z codziennymi problemami zachowując, przy tym delikatne poczucie humoru, a z czasem narzekali, na swój los zadając sobie pytanie w myślach: Czy poradzą sobie w danej sytuacji, w której obecnie się znajdują?
 
 Elementem szczególnym, na który warto, zwrócić szczególną uwagę jest to, że książka ta posiada twardą oprawę, a zamieszczona w tekście czcionka została odpowiednio dobrana, co ułatwi Czytelnikowi jej przeczytanie. 
 
 Uważam, że moje pierwsze spotkanie z twórczością autorską Pana Wiesława Myśliwskiego jest udane, ponieważ dzięki niemu mogłam przenieść się w podróż sentymentalną bohatera znaną mi wyłącznie z opowieści moich dziadków.
 
 Polecam przeczytać tę książkę.