Bez tchu recenzja

„Rozchwiani” to seria, co do której miałam naprawdę mieszane uczucia. Jeden tom podobał mi się bardziej, inny wcale, ale czułam takie przywiązanie i zaciekawienie, że zawsze czytałam każdy krótko po premierze i z niecierpliwością czekałam na kolejny. I stało się. Oto trzymam w dłoniach ostatni, wyjątkowy tom numer 5.

W skrócie: w końcu dowiemy się, czy Łucja i Dymitr będą razem. Mężczyzna zrobi wszystko, by utrzymywać kontakt z ich córką, ale cały czas ma cichą nadzieję, że Łucja, która układa sobie życie z innym, jednak do niego wróci i stworzą razem szczęśliwą rodzinę.

Towarzyszyłam bohaterom przez cztery poprzednie części. Działo się dużo, ale to piąta część od momentu, kiedy przeczytałam ostatnią stronę, stała się moją ulubioną. Dlaczego? Tutaj dzieje się najwięcej. Nie ma tu miejsca już na nienawiść do bohaterów ani rozczarowanie formą gatunkową. Pierwsza część przypominała erotyk, którego jako gatunku nie znoszę, a zdecydowanie bardziej podobały mi się części, które gatunkowo kwalifikowały się jako literatura obyczajowa czy romans i można było to zauważyć w fabule.

Pojawia się radość, uśmiech, ciepło płynące z treści i ogrom emocji. Naprawdę, rzadko tak bardzo wzruszam się podczas czytania, ale tutaj wyłam jak bóbr. Autorka zafundowała nam prawdziwą karuzelę emocjonalną. Wielokrotnie jakby samą siebie, autorkę albo bohaterów pytałam: dlaczego?

Po tych chwilach wzruszenia i po łzach, których ślady zostały na kartach piątego tomu serii „Rozchwiani” przyszła pora na zakończenie. Otula ciepłem i uspokaja tak, jakby ktoś podał nam chusteczki i otarł z twarzy wszystkie łzy. I nastał spokój, chociaż serce pozostało złamane, bo nie pogodziłam się z tym, co się wydarzyło.. Jak mówi tytuł, pozostałam bez tchu, zaskoczona i jednocześnie zachwycona.

Piąty tom zdobył moje serce. Przepiękne zakończenie serii. Część zdecydowanie inna niż wszystkie (dlatego robi takie wrażenie!). I tylko ilość wydarzeń i chichotów losu pozostała taka sama.

Serce boli, że to już koniec. Bardzo polecam! ❤