Spirytystka recenzja

„Oto nastały czasy, gdy krew swoją krew zamorduje, czasy, gdy rodzice wyklną potomstwo, a rozpacz wypali znamiona pokoleń...”

„Spirytystka” autorstwa Maxa Czornyja, stanowi już drugi tom przygód nieustraszonego Motralisty - Honoriusza Monda. Nie będę przed Wami ukrywać, że z niecierpliwością wyczekiwałam kontynuacji losów tego pana, jak i ogólnie na najnowszą książkę spod pióra tego autora.

W okolicach Krakowa grasuje wynaturzony morderca. Policja dociera do niego dzięki wskazówkom niezastąpionego Honoriusza. Szaleniec zostaje zastrzelony w trakcie odprawiania makabrycznego rytuału... Kilka dni później dochodzi do kolejnego morderstwa. Zostaje ono dokonane w bardzo podobny sposób, jak wcześniejsze. Problem w tym, że szczegóły znał tylko zastrzelony sprawca oraz Mond. Tymczasem Mortalista sam nie do końca ufa swoim zmysłom... Czy to możliwe, by Mond był tajemniczym geniuszem zła, znany użytkownikom darknetu? Czy będzie miał odwagę odnaleźć mordercę?

Jestem totalnie zaskoczona tym tomem. Kiedy to pierwsza część momentami niemiłosiernie mnie irytowała to „Spirytystka” kupiła mnie w pełni.

Twórczość tego autora kojarzy mi się przede wszystkim z mocnymi oraz brutalnymi opisami, których w tej części nie mogło zabraknąć! Już na samym początku autor przygotował dla nas wielkie boom, którym były dość krwawe opisy, przez które byłam zmuszona zamykać oczy w czasie czytania, bądź też czułam jak jedzenie podchodzi mi do gardła. Za te opisy uwielbiam twórczość Czornyja!

Pomimo iż początek był bardzo dobry, to jednak budził on mój niepokój - czemu? Obawiałam się, że będzie to historia dość podobna do jednej z powieści Remigiusza Mroza. Jednak czytając dalej zauważyłam, że fabuła podąża w całkowicie innym kierunku, dzięki czemu mogłam odetchnąć z ulgą.

Skoro jest to kontynuacja należałoby wspomnieć kilka słów na temat naszych głównych bohaterów - Honoriusza oraz Allegry. Podczas czytania dało się wyczuć, że coś pomiędzy tą dwójką się kroi, jednak nasz mortalista ma problem z okazywaniem uczuć. Coś czuję, że ich relacja jeszcze się rozwinie oraz mam nadzieję, że w kolejnym tomie (o ile się pojawi) pisarz przybliży mi bardziej ich przeszłość, która do tej pory była wspominana tylko mimochodem.

Kiedy to moja odczucia co do Monda nie uległy zmianie, to niestety tego samego nie mogę powiedzieć w stosunku do jego pomocnicy... Jej postać bardzo mnie zaskoczyła, poznałam ją bliżej, lecz moje uczucia co do jej osoby lekko się pogorszyły - jakoś nie potrafię jej teraz zaufać...

Czy książkę polecam? „Spirytystka” należy do bardzo dobrych kontynuacji, która w pewnym momencie staje się wręcz nieodkładana. Mamy tutaj dużo brutalnych opisów, dlatego radzę Wam czytać ten tytuł z pustym żołądkiem. Po przeczytaniu posłowia jestem bardzo ciekawa czy powstanie kolejny tom - z jednej strony chciałabym by powstał, jednak z drugiej mam obawy, że autor mógłby zepsuć ten cykl.