Tylko dobrzy ludzie zostali recenzja

Złe wybory, fałszywe nadzieje powodują zagubienie. Popełnione błędy przepełniają czarę goryczy. W korytarzach złudzeń zagubiona tożsamość, a na horyzoncie nie widać drogowskazów wskazujących właściwą ścieżkę. Latami podążamy ślepo za szczęściem, wmawiając sobie, że jest to jedyna i słuszna droga, bo przecież tak powinno być. Nie jesteśmy spełnieni. Zakładamy maski, żeby nie wyłamać się z tłumu. W końcu dochodzimy do ściany. Jesteśmy tak sfrustrowani, że postanawiamy zacząć wszystko od nowa. Ten życiowy zakręt to dobry moment. Kształtujemy swoje nowe ja niczym grudkę plastycznej gliny. Zaczynamy wszystko od początku. Nigdy nie jest za późno, aby zmienić kierunek życia, bo przecież to zapętlenie zaprowadzić może do szczęścia.

Aleksandra porzuca swoje życie, które okazuje się jedną wielką pomyłką. Domyka sprawy i wyrusza na wieś, do rodzinnej miejscowości ojca. Odnajduje ciszę, która daje ukojenie, gdy wybrzmiewające dźwięki ranią. Poznaje mieszkańców, których zapamiętała z dzieciństwa. Trudna przeszłość, rodzinna historia i Jan na horyzoncie. Gdy drogi tych dwojga zejdą się, świat wywróci się do góry nogami. Bliskość, pragnienia i tęsknota oraz trudne decyzje. Życie to ciągła podróż.

Ależ potrzeba mi było takiej życiowej, dojrzałej historii. Niezwykłej o zwykłych ludziach. Jestem urzeczona. Dwa tomy powieści obyczajowej " Tylko dobrzy ludzie zostali" i "Dobre miejsce" Aldony Reich. Cudowna lektura.

Emocjonalne, momentami wzruszające, autentyczne i pełne ciepła opowieści, z bohaterami takimi jak ja i Ty. Pełni życiowych rozterek, pragnień i problemów. Zapadają w pamięci, niektórych chciałoby się poznać i przytulić.

Ola poszukuje swojego miejsca. Dojrzała i niespełniona kobieta. Doświadczenia życiowe, które dały jej w kość, odbijają się na jej psychice. Poraniona przez los, stara się nie pogubić, nie popełnić drugi raz tego samego błędu, ale strumień nieustających zmian nie pozwala na wytchnienie. Krąży, potyka się pośród dylematów i domysłów. I gdy myśli, że już nic dobrego jej nie spotka, szczęście nadchodzi w zwyczajnej codzienności.