Chuda recenzja

Tej książki się nie czyta, tą książkę się pochłania! I nie dlatego, że jest łatwa czy przyjemna - wręcz przeciwnie, jest trudna, ciężka. Ale przede wszystkim jest prawdziwa, przerażająco prawdziwa. Opis książki się nie myli - anoreksja jest prawdziwym piekłem, co autorka podkreśla sama, choć dojście do tego wniosku zajęło jej wiele czasu.

Jess zapada na anoreksję z tego powodu, co większość dziewcząt - bo nie radzi sobie z otaczającym ją światem, jej znajomi mają ją za odludka, dziwadło i... grubasa, choć jest zupełnie przeciętną dziewczyną. Odkrywa jednak, że kontrolowanie wagi, ćwiczenia, ograniczanie ilości kalorii do 300 na dzień - wszystko, co powoduje utratę wagi, daje jej kontrolę nad własnym życiem.
Szybko okazuje się, że to nieprawda. Kontrolę nad Jess przejmuje Małpa, głos, który rozkazuje i karci, ale i nagradza, kiedy dziewczyna słucha jego głosu.

Jeśli chodzi o język, książka, choć jej autorką jest dorosła kobieta, pisana jest językiem, który jak najbardziej przysługuje nastolatce. Nie brak tu autentyzmu, czasem wręcz wulgarności, która jedynie urealnia książkę. Od strony technicznej nie zauważyłam żadnych potknięć korekcyjnych czy redakcyjnych - ale nawet jeśli są, książka jest tak wciągająca (choć może nie jest to najlepsze słowo, ale brakuje mi innego), że na pewno ich nie zauważycie.

Książka jest przerażająca, ale w ten sposób, który zmusza do refleksji. Bo anoreksja zaczyna się o wiele wcześniej, zanim chory zaczyna się głodzić, katować ćwiczeniami... Bo każdy z nas ma swoją Małpę, która zmusza nas do określonego działania. Jedni chorobliwie dbają o higienę, inni ciągle kontrolują swój wygląd, swoje dzieci, jeszcze inni nie potrafią odmówić kolejnych zdrowotnych mikstur. Ale są też przypadki banalniejsze: obsesyjne sprawdzanie, czy drzwi są zamknięte, czy z kranu nie kapie woda... A jaka jest Twoja Małpa?