Tunele recenzja

Tunele, to pierwszy z czterech tomów cyklu o przygodach Willa, chłopaka, który dzięki swej pasji i determinacji odkrył, że pod miastem które zna, istnieje zupełnie inny świat.

Will Burrows ma czternaście lat. Mieszka wraz z rodzicami i starszą siostrą w małym miasteczku Highfield pod Londynem. Tak jak jego ojciec, doktor archeologii, również i Will pasjonuje się wykopaliskami. Pewnego dnia, pan Burrows, znika nagle w tunelu wychodzącym z jego piwnicy. Gdy chłopiec się o tym dowiaduje, bez chwili wahania wyrusza mu na ratunek wraz ze swym przyjacielem Chesterem. Odkrywają w ten sposób, że pod Londynem mieści się drugie miasto, zamieszkane przez ludzi o dziwnym kolorze skóry. Tak rozpoczyna się niebezpieczna i ekscytująca podróż do podziemnego świata, w którym niejedna rzecz wprawi nas w szczere zdumienie.

Nie można powiedzieć, by książka panów Gordon i Williams była szczególnie porywająca, ale trzeba przyznać, że czyta się ją naprawdę dobrze. Nie nudzi i mimo swych praktycznie pięciuset stron, wciąga i kończy się ją niezwykle szybko. Początek jest trochę nijaki, bo cóż fascynującego może być w chłopaku, który kopie dołek, ale gdy już do niego wpadnie, akcja zaczyna nabierać kolorytu.

Konstrukcja Podziemia przywołuje skojarzenia z Dantejskimi kręgami piekła. Tuż pod powierzchnią żyją „zwykli” ludzie, lecz potem im głębiej się zapuszczamy, tym gorsze krainy spotykamy na swej drodze. Nie ukrywam, że mam słabości do mrocznych światów - szczególnie jeśli przedstawione są one w tak malowniczy sposób – z tego też powodu, Wieczne Miasto bardzo przypadło mi do gustu. Wizja wielkich grot skalnych, w których mieszczą się całe wioski, czy też konstrukcji przeróżnych bram je oddzielających, działają na wyobraźnię odbiorcy.

Kreacja głównych bohaterów również jest niczego sobie. Połączenie spontanicznego Willa z wiecznie widzącym ciemne strony Chesterem, czyni z nich zabawny duet. A jeżeli dodamy do tego rodzinę państwa Burrows, która też nie należy do tych zgoła przeciętnych, mamy zagwarantowaną całkiem niezłą rozrywkę. Świetnie zorganizowana i nad wyraz dojrzała Rebeka – siostra Willa. Matka, wielka fanka telewizji, niewidząca niczego więcej prócz ekranu swojego telewizora. Ojciec wzięty naukowiec oraz Will, chłopak kopiący wiecznie w ziemi. Tworzą razem mieszankę dość awanturniczą.

Tunele napisane zostały z myślą o młodzieży, i choć z miejsca da się to wyczuć, to nawet ja, mająca nastoletnie lata już za sobą, całkiem nieźle się przy nich bawiłam. Jest to lekka, owiana tajemnicą powieść przygodowa, której zakończenie pozostawia wielki apetyt na ciąg dalszy. Jeżeli i wy, od czasu do czasu, lubicie sięgnąć po taką niezobowiązującą lekturę, to szczerze polecam.


Roderick Gordon, Brian Williams “Tunele”
Ilość stron: 496
Wyd. Wilga
Warszawa 2011
Ocena: 4/6


http://www.od-deski-do-deski.blogspot.com/