Zaginiony chłopiec recenzja

Chyba każdy się ze mną zgodzi, że największym lękiem rodzica, jest utrata dziecka. Nicole Trope udowadnia to w idealny sposób w swojej książce. Jak sama autorka wspomina, pisze o tym czego się boi, o rodzinach w kryzysie i o życiu, które może zmienić się diametralnie z minuty na minutę. Na razie jest to moje pierwsze spotkanie z jej piórem, ale jeśli każda kolejna książka, będzie tak trzymająca w napięciu jak „Zaginiony chłopiec” to zdecydowanie będzie to jedna z moich ulubionych autorek thrillerów psychologicznych.

Megan to szczęśliwa matka 6-letniego Daniela. Choć kobieta rozwiodła się z jego ojcem, czuje, że tak właśnie miało być. Ta decyzja była jedną z najlepszych jaką podjęła w swoim życiu. Jednakże spokojne życie Megan zmienia diametralnie, gdy kobieta czeka na swojego syna przed szkołą, a on z niej nie wychodzi. Okazuję się, że Daniel zaginął… Po 6 latach bezowocnych poszukiwań, wreszcie marzenie Megan się spełnia! Daniel zostaje odnaleziony…sam zgłasza się na posterunek policji. Ale coś jest nie tak… jej kochany chłopiec nie jest już tym słodkim dzieckiem, które widziała po raz ostatni…

Nie pamiętam kiedy ostatnio thriller psychologiczny porwał mnie od pierwszej strony. Większość z nich zaczyna się dość spokojnie i dopiero od połowy zaczyna się coś dziać. W tym przypadku było zupełnie inaczej. Od samego początku autorka dosłownie wprowadziła mnie w stan hipnozy! Cała historia jest tak genialnie poprowadzona, że przez cały czas odczuwałam niepokój, a niektóre wydarzenia wywoływały u mnie ciarki na plecach. Oprócz wydarzeń obecnych, czyli momentu odnalezienia się chłopca, poznajemy też wydarzenia mające miejsce po jego uprowadzeniu, czyli 6 lat wstecz. Poznajemy wtedy bardziej zrozpaczoną Megan i to w jaki sposób radziła sobie z całą tą tragedią. Przez co cała jej postać została naprawdę genialnie wykreowana. Ja jako matka, byłam przerażona tym co ona sama mogła czuć, tym bardziej, że Nicole Trope opisała to tak dobrze! Autorka wprowadza też parę rozdziałów z perspektywy Daniela (podczas jego uprowadzenia) co dodatkowo potęguję niepokój, który odczuwa się podczas czytania książki. A sama postać odnalezionego chłopca jest taka tajemnicza i nieprzewidywalna, że czytelnik cały czas zastanawia się nad tym, co to biedne dziecko musiało przejść, że jego zachowanie jest tak anormalne. Co do zakończenia, to przez myśl przeszło mi jak to wszystko się zakończy i po części udało mi się to przewidzieć, ale nawet to nie spowodowało mojego słabszego odbioru książki. Wręcz przeciwnie, tak miało być i jako całość historia jest GENIALNA i naprawdę warta przeczytania! Polecam!