Jego babeczka recenzja

Oto trzecia odsłona serii Owoców Pożądania. Mieliśmy już "Banana", czyli historię miłosną, przeplataną sporą dawka erotyzmu. Historię pedantycznego  Bruce'a Chambersona i chodzącego nieszczęścia - Natashy. Potem nadszedł czas na "Jej Wisienki", tym razem głównymi bohaterami są, playboy i miliarder-kleptoman William oraz właścicielka piekarni - Hailey. 
Teraz nadszedł czas na "Jego Babeczkę" historię Ryana i Emily. Ona jest artystką , która otrzymała wspaniałą szansę, nauki w Akademi sztuki w Paryżu. On to właściciel piekarni, który szuka artystki, która zrobi dla niego plakaty i ozdoby na wypasioną imprezę Hallowenową. 
 Jak można się spodziewać między tą dwójką zaczyna iskrzyć, ale oboje nie mają ochoty na nowy związek. Emily za kilka miesięcy wyjeżdża do Paryża uczyć się w Akademi Sztuki a Ryan wiedziony kilkoma nie udanymi związkami myśli że nie jest zdolny do miłości. Przyjaciele Ryana jednak mają inny plan dla tej dwójki. William Chamberson oraz współlokator Ryana, wieczny playboy Steve, aranżują tak absurdalne sytuacje w których ta dwójka miała by się zakochać w sobie, że aż śmieszne. Zakończenia można się domyślać ale nic nie zdradzę, zdradzę tylko że śmiałam się do rozpuku. 
 Tak jak dwie poprzednie części Owoców Pożądania były mało śmieszne dla mnie tak "Jego Babeczka" to czysta komedia. Teksty Babci, tak tak tej samej Babci która poznaliśmy w "Jej Wisienki", są tak przekomiczne że wybuchłam niekontrolowanym śmiechem. 
 Za to przyjaciółka Emily, mimo tego że próbuje być przerażająca, powodowała u mnie uśmiech. A porównanie jej do kota jest wielce trafne. 

"W każdym razie lubiłam ją, prawdopodobnie dokładnie z tego samego niewytłumaczalnego powodu, dla którego ludzie lubią koty. Chcesz narobić na moją poduszkę, bo pozwoliłam sobie spędzić dzień poza domem? Chcesz nasikać poza kuwetę, chociaż jest nieskazitelnie czysta? A może chcesz się upewnić, po raz dziesiąty w tym tygodniu, że grawitacja wciąż działa, i zrzucić mi drinka na podłogę? Taka była Lilith, jeśli odjąć zwyczaje łazienkowe, przynajmniej o ile mi było wiadomo." 

Znając poprzednie części wiemy że książka to takie zwykłe "czytadełko" ale okraszone duża dozą humoru. Jeśli ktokolwiek potrzebuje lektury przy której chce się pośmiać i szybko przeczytać to bardzo polecam ją i myślę że można przeczytać tylko tę jedną część, mimo tego że jest sporo nawiązań do bohaterów z poprzednich książek. Moja ocena to 7/10 właśnie dzięki tej dawce humoru, dawno żadna książka nie powodowała u mnie tyle salw śmiechu.