Stąpając po cienkim lodzie recenzja

Lubię słuchać książek Camilli Grebe bo to dojrzała, poważna proza, w odróżnieniu od wielu naszych kryminałów, które rażą infantylizmem. Ta książka zaczyna się od opowieści policjanta śledczego Petera Lindgrena, który udaje się na miejsce makabrycznej zbrodni. Oto w domu bogatego sztokholmskiego przemysłowca znalezione zostaje ciało młodej kobiety z odciętą głową. Śledczym przychodzi na myśl podobne morderstwo, w którym ofierze odcięto głowę; miało ono miejsce 10 lat wcześniej, a sprawcy nigdy nie odnaleziono. Od razu pojawia się pytanie: czy obecna zbrodnia jest dziełem tego samego człowieka?

W innym wątku narratorką jest Emma, sprzedawczyni w sklepie, która ma ukryty romans ze starszym mężczyzną. Czekając na niego w mieszkaniu, wspomina początki znajomości.

I mamy jeszcze trzeci wątek, psycholożki, Hanne, która pomagała policji dziesięć lat temu przy śledztwie dotyczącym zbrodni z odciętą głową. Teraz wznawia współpracę.

We wszystkich tych wątkach portretuje pani Grebe samotnych, nieszczęśliwych ludzi. I tak Emma wychowała się w rodzinie alkoholików, była obiektem przemocy, ma zaburzoną tożsamość i obniżone poczucie własnej wartości. Kochanek zatem łatwo zawrócił jej w głowie, a potem porzucił bez słowa.

Z kolei Peter opowiada historię swojego nieudanego małżeństwa zakończonego rozwodem, nie ma żadnego kontaktu z 15-letnim synem. Miał potem okazję związać się z kobietą, ale zwiał. To człowiek, który wydaje się niezdolny do stworzenia bliskiej relacji, chociaż bardzo tego pragnie..

Wreszcie Hanne żyje od lat w martwym małżeństwie, w którym mąż, Uve kontroluje ją na każdym kroku. Na dodatek poważnie zachorowała. Jakoś jej trudno odejść od despotycznego męża, boi się kompletnej samotności.

Te trzy wątki obyczajowo-psychologiczne są szalenie ciekawe, może nawet ciekawsze od intrygi kryminalnej, jedno zastrzeżenie: wątek Emmy trochę za bardzo się ciągnie. Ale oczywiście mamy też powolne śledztwo i żmudne dochodzenie do prawdy. Pod koniec książki akcja mocno przyspiesza, już nie mogłem się doczekać rozwiązania zagadki, no umie pani Grebe stopniować napięcie.

Słuchałem audiobooka w świetnym wykonaniu Filipa Kosiora.