Tristan Strong wybija dziurę w niebie recenzja

Tristan Strong, chociaż jego nazwisko mogłoby sugerować inaczej, wcale nie uważa się za silną osobę. Szczególnie w tym momencie swojego życia – po pierwszej bokserskiej walce, która skończyła się dla niego porażką i po tym, jak nie udało mu się uratować swojego przyjaciela przed najgorszym. Jego sytuacji wcale nie poprawia fakt, że na skutek kilku niefortunnych wydarzeń wybija dziurę w niebie innego świata, sprowadzając na niego masę nieszczęść.

Po przeczytaniu „Tristan Strong wybija dziurę w niebie” mam tylko dwa słowa, aby opisać tę książkę: niesamowita przygoda! Czytanie tego tytułu sprawiło mi naprawdę masę frajdy i niezwykle umiliło kilka wieczorów.

Aspektem powieści, który urzekł mnie bez reszty, jest nawiązanie do mitologii afrykańskiej, będącej dla mnie jak dotąd zupełnie obcą. Jestem wielką fanką wszelkich wierzeń i poznawanie kolejnych sprawia mi naprawdę masę radości. W „Tristan Strong wybija dziurę w niebie”, ku swej uciesze, miałam szansę zapoznać się z całkowicie nowymi dla mnie postaciami i opowieściami.

I skoro słowo „opowieści” zdążyło już paść, przy nim na moment pozostanę. Opowieści w opisywanej przeze mnie książce mają bowiem przeogromną rolę. Są walutą, kartą przetargową i czymś o niewiarygodnym znaczeniu. W rękach odpowiedniej osoby mogą ożywać i rozwijać się. Tego kogoś nazywa się Anansesem. I powiem Wam szczerze, choć w wielu fantastycznych książkach spotkałam się z masą różnych niestworzonych mocy i zdolności, to właśnie bycie Ananasesem i moc ożywiania historii jest tym, co najmocniej chciałabym posiadać. Wszelkie czytanie w myślach, przyzywanie słońca czy kontrola nad żywiołami nie brzmią dla mnie tak kusząco, jak zdolność manipulacji słowem i opowieściami.

Kolejną rzeczą, która urzekła mnie w całej powieści jest kreacja postaci Tristana. Chłopak, mimo młodego wieku przeżył już swoje i dzięki temu zachowuje się wyjątkowo dojrzale. Jednocześnie pozostaje bardzo wiarygodny i ludzki – targają nim przeróżne uczucia, przydarzają mu się gafy. Wszystko to pozwala na utożsamianie się z nim, zrozumienie go.

Tym, co nie mogłoby zostać przeze mnie pominięte jest również humor. W całej książce go wszak nie brakuje. Kwame Mbalia raz za razem wplata do historii zabawne wątki i żarty, które niejednokrotnie zmuszają nas do uśmiechu.

Tytuł ten niesamowicie mnie urzekł. Nie ma w nim niczego, na co musiałabym narzekać. Nie pozostaje mi więc nic innego, niż napisać Wam, abyście sięgnęli po tę książkę od razu, gdy tylko będziecie mieli okazję!