Topielica ze Świtezi recenzja

Wojtek miał szczęśliwe dzieciństwo, cudownych rodziców , wakacje za granicą. Niestety choroba i śmierć matki wszystko zniszczyła... Zmieniła też jego, stał się samotnikiem. Także z ojcem oddalili się od siebie, zamiast się wspierać każdy sam mierzył się ze stratą . Kiedy Wojtek kończy szkołę podstawową , jego ojciec Antoni dostaje propozycję pracy na Białorusi. Szesnastolatek nie jest zachwycony, ale nie ma wyboru. Są wakacje więc zamieszkuje w wynajętym domku nad jeziorem Świteź, a ojciec w mieszkaniu wynajętym przez firmę , ma przyjeżdżać do syna na weekendy.
Podczas samotnego spaceru, nad jeziorem spotyka piękną dziewczynę w której się zakochuje. Niestety Svetlana nie jest człowiekiem. To groźny demon który zwabia i zabija ofiary . Wodja - topielica to dusza utopionej dziewczyny zamknięta w ludzkim ciele. Życie z nią jest niemal nie możliwe bo zjawa ta o północy dusi się na lądzie i musi noc spędzić w jeziorze. Dziewczyna marzy o normalnym życiu , a zakochany chłopak zrobi wszystko by mogła z nim być. Pomóc może im stara Olga uznawana za zielarkę , znachorkę, ale ona też nie jest zwykłym śmiertelnikiem.
Autorka bardzo sprawnie połączyła gatunki fantastykę z obyczajowym. Jesteśmy tu świadkami rodzącego się uczucia między dwojgiem głównych bohaterów. Przeskoczymy w czasie o 6 lat i dowiemy się jak dalej potoczyły się ich losy, czy pierwsza miłość będzie tak silna że na zawsze ich połączy. Będziemy też towarzyszyć w poszukiwaniach rodzinnych korzeni.
Obawiałam się że jako wielbicielka zwykłych historii jakie mogą przydarzyć się każdemu z nas, nie polubię się ze światem słowiańskich demonów. Tymczasem ten świat, magia, czary, zjawy, zafascynował mnie i wciągnął, tak że trudno było odłożyć książkę. Do tej pory wierzyłam w szatana i duchy , a po lekturze tej książki , w której autorka tak świetnie wykreowała świat demonów, mam wątpliwości czy aby na pewno to tylko fikcja, legendy czy wierzenia... Naszły mnie refleksje.. Poruszony temat nieuleczalnej choroby, wizji zbliżającej się śmierci dziecka, czy w obliczu takiej tragedii nie chwycilibyśmy się każdej możliwej deski ratunku , znając kogoś kto jest w stanie pomóc uciekając się do czarów ? W dzisiejszym świecie przecież też szukamy ratunku u znachorek, szeptunek. Przyznajcie , że kusi by skorzystać.. Tylko czy warto aż tak ingerować ? Czy nie podejmujemy zbyt dużego ryzyka , jakie skutki uboczne będą? Przekonajcie się sami.