Priscilla. Elvis i ja recenzja

Uwielbiam czytać biografie, a najlepiej autobiografie. Niezmiennie podziwiam gwiazdy, które decydują się na tak szczere opowiedzenie całemu światu o swoim życiu. Właściwie nie wiem, dlaczego Priscilla się na to zdecydowała? Dla pieniędzy? A może nie mogła już dłużej dusić w sobie tej trudnej historii?
Priscilla Ann Presley z domu Wagner poznała swojego ukochanego kiedy miała 14 lat. Jego kolega z kompanii zaprosił ją na jedną z licznych imprez, które niemal codziennie odbywały się w willi Presleya, gdzie stacjonował w armii. Pozornie ta relacja nie mogła się udać. Nie można zaprzeczyć, że Elvis starał się uszanować wiek Priscilli, jej rodziców, konieczność ukończenia szkoły i czekanie ,,z tym'' aż do ślubu, którego termin sam wybrał. Jednak sprawy między nimi zaszły zdecydowanie za daleko.
Cilla była Elvisa maskotką, kimś kto kochał go bezgranicznie, trwał u jego boku lojalny i wierny jak pies pomimo jego wybryków, pomimo ciągłych imprez, wszechobecnych narkotyków i męża, który albo się bawi albo śpi na środkach nasennych. Ta mocna herstory oparta jest o jego życie, gdyby nie Elvis nie byłoby Cilli, ale czy nie byłoby Elvisa bez niej? Bardzo wątpliwe.
Na pewno kochali się do szaleństwa, ale zarówno rozum jak i serce każą wierzyć, że nie była to miłość doskonała. On przemocowy, uzależniony, mały chłopiec wiecznie opłakujący swoją mamę, ona zbyt młoda by wiedzieć na czym polega miłość, małżeństwo, godność i autonomia. A wszystko w blasku fleszy, pod czujnym okiem paparazzi i dziennikarzy, którzy jak te hieny wszędzie szukają sensacji.
Nie jest to lektura łatwa, choć czyta się ją w mgnieniu oka. Wciąga jak mało co i zdecydowanie więcej w niej anegdotek niż pokazała to Sofia Coppola w filmie, który również wam polecam. Mnie ta książka gdzieś tam zabolała, że my kobiety jesteśmy w stanie poświęcić dla mężczyzny dosłownie wszystko, nie otrzymując w zamian nic więcej niż nic nie warte błyskotki. To świadectwo - przestroga, by zawsze stawiać na siebie nawet jeśli mamy przed nosem złotą marchewkę do schrupania, bo nigdy nie wiadomo co się kryje pod jej błyszczącą skórką.