To będzie nasza tajemnica recenzja

„To będzie nasza tajemnica” – Karolina Wójciak Mieliście okazję zapoznać się z twórczością pani Karoliny? Ja postanowiłam sobie, że w tym roku nadrobię jej twórczość. Jak dotąd żadna mnie nie zawiodła. Śmiało mogę rzec, że od pióra autorki można się uzależnić. Adrianna to typowa matka polka, etat w urzędzie miasta, a po pracy zajmowanie się domem, dziećmi i mężem. We wszystkim chce być idealna i tego samego wymaga od swoich domowników. Niestety Ci coraz częściej się buntują i mają dość matki, która czepia się dosłownie o wszystko. Mąż również nie popiera metod swojej żony, co doprowadza ją do szału. Myślała, że chociaż z nim stworzy wspólny front. Ada czuje się zapomniana przez męża. Brak jakiejkolwiek czułości z jego strony sprawia, że jej mniemanie o samej sobie bardzo spada. Przyłapuje męża na zdradzie, a ten zamiast odejść z godnością proponuje jej układ dla dobra dzieci. On nadal będzie miał kochankę, a ona musi nauczyć się z tym żyć. Nagle traci pracę, gdyż szef jej mówi o redukcji etatów. W domu się nie układa, dzieci mają ją gdzieś, a mąż już jej nie kocha… Dlatego gdy na horyzoncie pojawia się Kostek… Kolega jej syna, który zauważa jej kobiecość. Wtedy postanawia, że chce być zauważona przez innego młodszego mężczyznę, który doda jej skrzydeł… Ale.. nie spodziewa się, że tak to wszystko się skończy. Klaudia i Kajetan to najstarsze dzieci Ady. Otaczają się przyjaciółmi, lecz nie zawsze ich zachowanie jest słuszne. Często kopią dołki pod innymi i czują wyższość na innymi. Ale nie zdają sobie sprawy, że to wszystko odwróci się wobec nich.. Do domu naprzeciwko wprowadza się Alina wraz z niepełnosprawną córką Gabrielą. Ada chcąc zrobić coś dobrego dla nich uruchamia zbiórkę pieniędzy i w tajemnicy przed sąsiadką robi zdjęcie Gabrysi, które załączą w Internecie. Ale nie zdaje sobie sprawy, jaki będzie miała finał cała ta historia.. Thriller psychologiczny, którego zakończenia nikt nie jest w stanie przewidzieć. Konsekwencje zachowań, które przez wiele lat raniły ludzi musiały w końcu dopaść sprawiedliwości. Czy słusznie? Musicie ocenić sami. Mnie pochłonęło w całości i do tej pory mam niezłą burzę w mózgu.