Tkając świt recenzja

Spotkałam się z opinią o tym tytule, że jest to połączenie Mulan i telewizyjnego programu Project Runway. Tego, w którym projektanci - amatorzy z najdziwniejszych produktów musieli stworzyć najpiękniejsze kreacje, oceniane potem przez sędziów.

Jednak wydaje mi się, że Tkając Świt jest czymś więcej, niż wypadkową tych dwóch produkcji. Maia Tamarin, krawcowa, jedyna córka w rodzinie, musi uratować rodzinny biznes przed upadkiem i postanawia, że dokona niemożliwego: stanie się krawcem cesarza. W tym celu postanawia odszukać przeznaczenie, los i wszystkich dookoła, ponieważ krawcem może zostać tylko mężczyzna. Przyjmuje więc tożsamość swojego starszego brata i trafia na dwór cesarski, by tam wziąć udział w konkursie mającym na celu wyłonienie osoby, która otrzyma ten zacny tytuł. Z tego krótkiego opisu dość jasno wynika, dlaczego to porównanie jest słuszne - dziewczyna chcąc ratować rodzinę udaje faceta, walcząc w ten sposób o jej dobrobyt i lepsze dla niej warunki, podobnie jak Mulan ratowała swojego ojca przed służbą w wojsku. Konkurs dla twórców odzieży wyłaniający najlepszego twórcę? Idea rodem z Project Runway!

Przyznam szczerze, że część pierwsza, ta która opisywała konkurs, była dla mnie odrobinę nużąca. Nie szyję, więc czytanie o jedwabiach, haftach, barwieniu tkanin, niciach, wykrojach, trochę mnie zmęczyło. Akcji w tej części było niewiele, bo ileż akcji potrzeba, by opisać stworzenie kilku kreacji? Z kolei część druga i trzecia były o wiele lepsze. Maia dostała zadanie stworzenia trzech niemożliwych sukien. Z pomocą osoby, która wcześniej wydawała się wrogiem, nasza bohaterka pokonuje kolejne przeszkody stojące na drodze do celu. Mimo tego, że książka pełna jest stereotypowych rozwiązań, formuł literackich do znudzenia wykorzystywanych przez niemal każdego twórcę fantasy, pozostałą część książki czytało mi się naprawdę dobrze. Chociaż książka wydaje się kierowana do młodszego odbiorcy, udało mi się polubić Maię,jej rodzinę, Edana i ich interesujące przygody.