Tirona recenzja

Książka to zupełnie oddzielna historia, choć mocno powiązana z serią Grzechy mafii. Mamy tu losy Jaspera, którego chłopca przygarnęli Kosta i Alicja jako syna. Historia początkowo trochę nudnawa, czasem miałam wrażenie, że nie do końca przemyślana. Książka toczy się na kilku płaszczyznach. początkowo zaczynamy rozdziałem z punktu widzenia Laili, siostry Jaspera. Tyle że potem cala historia skupiła się na Jasperze.

Młodego Tironę poznajemy w chwili gdy zostaje wprowadzony w świat mafii. Ale autorka zaskoczyła nas wracając niejako do wydarzeń z dzieciństwa Jaspera. Do młodego 12-letniego chłopca, który zakochał się w koleżance z klasy. On i Amiya początkowo byli przyjaciółmi, z czasem stali się nierozłączni. Tuz przed ich 18 urodzinami, Amiya zamieszkała razem z rodziną Tirona. Stala się niejako członkiem ich rodziny a Jasper postanowił się z nią ożenić. Część pierwsza kończy się przygotowaniami do ślubu dwójki młodych ludzi i ....porwaniem panny młodej.

Amiya to młoda dziewczyna, której rodzina pochodzi z Indii. Ma konserwatywnych rodziców, ojca sadystę, który sprzedał ją w wieku 12 lat przyszłemu mężowi. Na szczęście ma czas do 18 urodzin i dopiero wtedy zostanie wydana za mąż. Amiya nie chce tego małżeństwa , z pomocą Jaspera znika z rodzinnego domu. Czy Amiya i Jasper będą szczęśliwi?

Druga część książki to poszukiwania narzeczonej Jaspera. Ta część jest zdecydowanie lepsza, dużo się dzieje, akcja dynamiczna, typowa dla mafijnej działki rodziny Tirona. Całość napisana jest bardzo przyjemnym stylem, przeskoki między tu i teraz a tym co wydarzyło się w przeszłości jest bardzo dobrze napisana, nie a nieścisłości. Dodatkowym atutem są rozdziały piane nie tylko z punktu widzenia Jaspera, Amiya ale także Kosty i Alicji. Akcja dynamiczna, dużo ciekawych zwrotów akcji. Autorka skupiła się nam na pokazaniu, że dla Kosty rodzina jest najważniejsza, i tego nauczył swoje dzieci. Bohaterowie różnorodni, ciekawi, część znamy z serii grzechy mafii, część poznajemy w tej książce.

Fabuł dość dobrze przemyślana, wydarzenia mają spójność, a cofanie się do przeszłości bardziej obrazuje nam całość. Mankamentem są zachowania Kosty i Alicji. Irytowali mnie w niektórych sytuacjach. Duży plus za to , że rodzina Tirona odbiega od typowej mafijnej rodziny. Nie są skupieni na handlu bronią, narkotykami dla wzbogacenia się. Mają swój cel: ochrona rodziny i pomoc innym. Historia dość ciekawa, ale zabrakło mi tego pazura z grzechów mafii i książki Kostandin. Zdecydowanie jednak cześć druga ratuje całość. Mimo że książka zła nie jest brakuje jej pazura. Może to przez cześć druga i skoki czasowe, gdzie trochę zabrakło mi tej adrenaliny... Mimo wszystko polecam