Dublerka recenzja

Cztery zaprzyjaźnione córki, które uczą się w Akademii Sztuk Scenicznych… Cztery matki, które muszą dowiedzieć się, co grozi dziewczynom, nim będzie za późno… W szkole pojawia się nowa, “ta piąta”, która od samego początku nie wzbudza zaufania. Matki wezmą sprawy w swoje ręce. Żadna z nich nie spodziewa się, że przy tej okazji światło dzienne ujrzą też skrywane przez nie sekrety.

“Dublerka” to thriller psychologiczny stworzony przez 4 kultowe autorki. Wrażenia podczas czytania miały wciskać w fotel, ale czy rzeczywiście tak było? Wiem, że o tej książce krążą dosyć skrajne opinie. To mnie jednak nie zniechęciło do sięgnięcia po nią, przecież nie miałam nic do stracenia! Pierwszych kilkadziesiąt stron było naprawdę godne podziwu. Fajnie zbudowana intryga, która od samego początku ciekawi i zachęca do kontynuacji lektury. Przez chwilę zastanawiałam się nawet, o co chodzi wszystkim tym, którzy tę powieść krytykują? Niedługo sama miałam się o tym przekonać. Pierwsze zauroczenie dosyć szybko zamieniło się w stopniowo narastające niezadowolenie. Dało się wyczuć, że tę książkę napisały 4 osoby. Choć ich style były bardzo do siebie podobne (przyjemne i lekkie!), zabrakło mi płynności, miałam wrażenie, że akcja jest pocięta. Druga sprawa to relacje między bohaterkami. Na ich nakreślenie poświęcono zdecydowanie za mało czasu. Opis “Dublerki” mówi, że córki żyją w przyjaźni. Jak dla mnie, ich stosunki były raczej wrogie, nie mówiąc już o tym, że zmieniały się jak w kalejdoskopie — Jess raz stała za Ruby murem, a chwilę później kładła jej kłody pod nogi. Pojawia się też kilka nieścisłości w treści, a jedna z nich ma naprawdę spore znaczenie i mi osobiście zepsuła trochę odbiór zakończenia. Jedna z postaci od samego początku była wykreowana tak, by rzucić na nią wszystkie podejrzenia. Ucieszyłam się, że za tym dosyć jasnym przesłaniem kryło się drugie dno coś, co mogło zdziwić. Cały pomysł na fabułę był dla mnie jak najbardziej na plus, choć ostatecznie całej historii zabrakło tego czegoś. Niestety nie czułam obezwładniającego napięcia i niepokoju podczas tej lektury. Momentami kierowała mną ciekawość, ale zdarzało mi się też nudzić. Naprawdę szkoda, bo wokół “Dublerki” działo się sporo i chyba wszyscy spodziewaliśmy się czegoś o wiele lepszego.