Nieznana terrorystka recenzja

Powieść ta wstrząsnęła mną bardzo, a zarazem zawiodłam się nią, a czytanie jej mnie umęczyło. Zdecydowanie wolałam jego książki o przeszłości Tasmanii. Te współczesne mi nie leżą. Ona jest osadzona we współczesności i o współczesnych zagrożeniach traktuje. Myślę więc, że znajdzie swoich fanów. Zresztą, o grupach etnicznych Tasmanii napisał już wiele w poprzednich powieściach...
Cała fabuła została skonstruowana bardzo starannie, tak, żeby stopniowo pokazywać jak bardzo krąg wokół Doll się zacieśnia. Wszystkie postacie, wydarzenia, służą temu pogłębianiu się zagrożenia Doll. Myślę, że książka spodoba się tym czytelnikom, którzy nie zachwycili się pozostałymi książkami autora, tym, którzy nie lubią powolnych nastrojowych powieści, w których sensu trzeba się doszukiwać powoli. Przeciwnie, lubiących mocne, aktualne powieści.
Jako powieść Flanagan odszedł od swojego stylu. Inne powieści autora zachwyciły mnie bardziej właśnie dlatego, że były lekko niedopowiedziane, trochę osnute w przeszłości, że nie były wprost aktualne. Świat Flanagana jest zły, bierny, pokazujący najgorszą naturę człowieka, ale w tych innych książkach czułam jakąś granicę pomiędzy fikcją literacką a życiem. Dlatego te powieści były strawne dla mnie. Natomiast 'Nieznana terrorystka' pokazuje, że każdy z nas może stać się tym Józefem K. (tak, ktoś przywołał skojarzenie tej książki z 'Procesem' Kafki i słusznie) i na skutek mediów oraz przepisów antyterrorystycznych w jednej chwili zniszczyć człowieka. Tak też jest w tej książce. Gina ma tego pecha, że odtrąca nie tego faceta, którego powinna i że spotyka się z innym, też niewłaściwym, mężczyzną.
Jeszcze jedna sprawa. W innych książkach człowiek miał ucieczkę w literaturę, w sztukę. Sztuka czyni go nieśmiertelnym i lepszym niż jego otoczenie. Tutaj tez tego nie ma. Jest nokturn Chopina, ale i ten nokturn staje się tylko dzwonkiem w telefonie, czymś równie codziennym jak inne części życia.
Podsumowując, jeśli miałabym ocenić książkę, to uważam, że jest ona bardzo dobra, że należy ją przeczytać, ale zarazem uważam, że brakuje jej magii innych powieści Flanagana.