#EraTindera recenzja

Nie jest niczym zaskakującym, że cała technika idzie do przodu. Od czasów gadu – gadu, poprzez naszą-klasę, zatrzymujemy się póki na erze Facebook’a, Instagrama i Tindera. Od zarania dziejów ludzie tak się poznawali i zakochiwali i chyba nawet ja sama jestem takim „internetowym” przypadkiem, bo poznałam męża przez grę online 🙂

Co dobrego dostajemy od pana Jakuba? Książkę, w której przynajmniej 85 % to przypadki z życia realnego. Ile razy słyszeliście po znajomych, że idą do klubu, żeby „wyhaczyć łatwą zdobycz”? Albo, że idą pić na umór? Nie jest to typowo powieść odnosząca się do tytułowej aplikacji, ale bardziej o ludziach i czasie, gdzie social media mimo wszystko grają pierwsze skrzypce.

Ogromnie mi się podoba narracja przez wybranego bohatera. To jest takie zagranie, które pozwala nam poznać przestawione persony i dojść do wniosku, że wbrew pozorom to bardzo prawdziwe zachowania. Obyczajowa historia, chwilami przerywana żartem, pozwala nam dotrzeć do przemyśleń Diany, Marcina czy innych. Mamy trzy etapy – wprowadzenie wraz z teraźniejszością, później mamy retrospekcje i w sumie kończenie, które nie tylko zaskakuje, ale i nawiązuje do części pierwszej. Wszystko składa się w jedną spojoną całość i daje sporo przyjemności z czytania.

Jednym małym mankamentem chyba jest jedynie fakt, że to teoretycznie literatura o ludziach w przedziale wiekowym 20 – 30 lat, a tak nie do końca jest. Nie ważne czy to Tinder, Sympatia czy inna serwis, relacje przedstawione w opowieści również dotykają tych dojrzalszych ludzi. I nawet osobiście znam kilka przypadków.

Historię czyta się lekko, szybko i przyjemnie. Autor prowadzi nas przez fabułę, dając poczucie, że czasem warto zastanawiać się nad sobą i swoim postępowaniem. Jak dla mnie dobra książka na zimowe dni 🙂