Dzieci TV recenzja

Andrzej Te to pseudonim autora opowiadań zebranych w niewielkim tomiku zatytułowanym „Dzieci TV”. Pseudonim stworzony na wzór medialnych doniesień o przestępcach, złoczyńcach, podejrzanych… Pomysł niezwykły i trafny. Otóż opowiadania autorstwa Te są niejako przestępstwem:
1) wobec literatów – napisane bełkotliwym, trudnym, dążącym do irytacji czytelnika językiem. Przepełnione spolszczonymi zapożyczeniami, wulgaryzmami i ogólnym bałaganem. Trudne w odbiorze, ciężkie w tematyce.
2) wobec czytelników – męczą, nużą, irytują. W dodatku zmuszają rozjuszonego sposobem i formą przekazu czytelnika do myślenia – a to już najcięższy kaliber zbrodni we współczesnej literaturze.
3) wobec pokolenia dzieci telewizji – bez skrupułów obnaża wszystkie tajemnice, wszystkie wady i beznadzieję ich życia.

Książka nie jest prosta w odbiorze. Czyta się ją ciężko i mozolnie. Totalny misz-masz. Teksty pretendujące do miana grafomanii. Zrozumienie intencji i przesłania autora też nie jest łatwe. Mimo, iż porusza ważne tematy to w sposób tak trudny, że można mieć wątpliwości czy nie utrudnia w ten sposób dodatkowo pojęcia istoty podejmowanych problemów.

Tomik pełen jest wulgaryzmów, zapożyczeń z języka angielskiego w perfidny i irytujący sposób spolszczanych. Już pierwsze opowiadanie „Bem Bergow Ani E” tak skutecznie zniechęca do dalszych kontaktów zarówno z autorem, jego bohaterami i pokoleniami dzieciaków żyjących przed telewizorem, że trudno znaleźć siły, aby odwrócić stronę i zagłębiać się dalej w tę lekturę.

Mniemam, że pomysłem autora było przekazanie ważnych idei w sposób tożsamy z przekazem telewizyjnym, gdzie króluje sensacja, ogólny bałagan, szybkość i brak rozmysłu, a nawet irracjonalność, krótkość przekazu i jego niejasność. Forma opowiadań (jak i sam fakt, że są to krótkie formy literackie) odzwierciedla te tendencje. Jednak pozostawia po sobie niesmak, a wręcz obrzydzenie i ogólną niechęć do ponownego spotkania z Andrzejem Te i jego twórczością.

Temat bardzo ważny, który dotyczy niemal wszystkich, który warto zgłębiać prowokując odbiorców do refleksji. Jednak można to zrobić w sposób prostszy, przyjemniejszy i skuteczniejszy.