Faza druga: Głód recenzja

Gone Zniknęli faza druga: Głód to druga część sześciotomowego cyklu Gone Michaela Granta. Sięgnęłam po tą część bez większego entuzjazmu, gdyż oczekiwałam czegoś innego po tej serii (nie mówię, że jest zła, ale inaczej wyobrażałam sobie tą opowieść). Po Fazie: Głód zmieniłam nastawienie. Na lepsze? Gorsze? By się dowiedzieć zapraszam do dalszej części mojej recenzji.

W tej części, ETAP zmaga się z tytułowym głodem. Dzieciaki piją, ćpają, a Sam musi nad tym wszystkim zapanować. Właśnie, Sam, on w tej części nie potrafił sobie poradzić z ciężarem, który na niego spadł. Był burmistrzem i musiał sprawić, by mieszkańcy Perdido Beach byli najedzeni i bezpieczni. Nie było to łatwe zadanie, tym bardziej, że dzieciaki nie chciały pracować. Czytając narzekania Sama można było się zirytować, jednak pokazuje to, że nie każdy jest idealny, nawet sam Sam Temple.
W drugiej Fazie dowiadujemy się trochę więcej o tajemniczej Ciemności. Też nie zabrakło przerażających rzeczy, tak jak latająca matrioszka.

Muszę napisać jednak, że do połowy książki się dosyć nudziłam. Chyba przez zbyt dokładny opis panującego głodu. Jednak, gdy w końcu Sam i reszta, zamierzali opuścić Perdido Beach, by zmierzyć się z Cainem i Ciemnością, zrobiło się na tyle ciekawie, że nie mogłam oderwać się od książki i siedziałam do 3 nad ranem, by dowiedzieć się jak to się skończy.

Podsumowując. Polecam tą powieść szczególnie tym, którym spodobała się pierwsza część. Jeżeli nie to i tak polecam, bo możecie się miło zaskoczyć. Jest to książka, która skłania do refleksji nad tym, jak dzieci muszą sobie radzić i przejmować obowiązki dorosłych.