Tata 3D recenzja

Przyznaję się od razu, że nigdy wcześniej nie czytałam felietonów, ani ich nie recenzowałam. To naprawdę nie jest proste zadanie, bo felietony należą raczej do trudnego gatunku literackiego, przynajmniej dla mnie. Nie mniej jednak postanowiłam spróbować. Postanowiłam wyjść ze swojej strefy komfortu i poznać inny gatunek. Czy będę to chciała powtórzyć? Trudne pytanie, niestety nie za często.

W wymianie barterowej otrzymałam od wydawnictwa Zwierciadło najnowszą książkę Maćka Stuhra. Oczywiście za egzemplarz dziękuję. A o czym tak rozprawia Młody Stuhr? O życiu, o dzieciach, o ojcostwie.

,,Tatuś malucha, ojciec dorosłej kobiety, ojczym...Trzy wymiary ojcostwa. Każdy z nich trochę inny, każdy wyjątkowy i niepowtarzalny".

Dokładnie w tym krótkim fragmencie przedstawił tak naprawdę cały swój felieton.

W pierwszej części przedstawia jak wygląda ojcostwo kiedy ma się pod opieką malucha. Stara się przedstawić wszystkie dobre i złe strony tego stanu rzeczy. Sama kiedyś miałam takie maluchy w domu i dokładnie wiem o czym pisze Maciek. Każdy rodzic zastanawia się do kogo jest podobne dziecko, po kim odziedziczyło bródkę, nosek czy głupią minkę. Potem cały szereg zdarzeń kiedy maluch poznaje świat. Bierze wszystko do buźki, uczy się do czego służą mu rączki. To wszystko to zna każdy rodzic.

W drugiej części mamy już młodą kobietę, która wchodzi w dorosłość. Tym samym zmieniają się problemy, bo zwyczajnie dotyczą innych dziedzin życia młodego człowieka. Maciek chce ustrzec córkę przed błędami, przed niektórymi ludźmi. W tej chwili sama mam takie wchodzące w dorosłość dzieci i wiem, że nie uchronimy ich przed niczym. My za nich nie przeżyjemy życia. To młodzież musi sama uczyć się na swoich błędach, a my rodzice możemy jedynie przy nich trwać i ewentualnie służyć radą lub pomocą.

W ostatniej części Maciek pokazuje, że bycie ojczymem tak naprawdę w niczym nie różni się od bycia ojcem. Staś, bo o nim tu mowa, to młody człowiek, który potrzebuje męskiego wzorca. Maciek opowiada mu o różnych sprawach z punktu widzenia taty. Jak to jest kiedy ma się 9 lat i zaczyna się na przykład spostrzegać płeć przeciwną. Opowiada o tym i o wielu innych rzeczach, o których czuje potrzebę poinformowania swojego syna.

Ogólnie cała książka pokazuje ojcowską miłość jaką chce przekazać autor. Cała książka to zbiór wszystkich rad co robić, czego nie, albo jak robić żeby było dobrze. Oczywiście wszystkie skierowane są do dzieci Maćka. Poza tym sposób w jaki Stuhr pisze jest przyjemny, z humorem i dowcipem.

Czy to pozycja godna polecenia? Cóż trudno mi powiedzieć, bo z własnego doświadczenia wiem, że jeżeli ktoś nie czyta tego typu literatury, nie odnajdzie się. Ale myślę, że warto poświęcić czas by poznać rozterki ojca. Może ktoś wyciągnie jakąś lekcję dla siebie? Kto wie. Nie mniej jednak nie taki diabeł straszny jak go malują. Zatem mogę polecić Wam tą pozycję.

Polecam