Tatuażysta z Auschwitz recenzja

''Tatuażysta z Auschwitz'' to książka Heather Morris pochodzącej z Nowej Zelandii. To książka, która pochłonęła mnie bezpowrotnie. Zaczęłam ją czytać w sobotę o poranku i skończyłam jeszcze tego samego dnia!! Książka zabiera nas w czasy naszych rodziców / dziadków. Warto wiedzieć co ludzie musieli przeżyć, żebyśmy my teraz mieli lepiej. Jest to wspaniała lekcja historii. Książkę czyta się z łatwością, nawet jeśli wcześniej nie dużo wiedzieliśmy o danym temacie.

Książka pokazuje nam co działo się z ludźmi przewiezionymi do obozów koncentracyjnych, obozów zagłady...
Główny bohater - Lale Sokołow - przeżył 3 lata w obozach! Gdzie przecież niektórzy umierali jeszcze tego samego dnia!! Zawdzięcza to głównie sobie i swojemu szczęściu. Już na samym początku założył sobie że przeżyje i udało mu się, tak jak sobie założył. Lale szybko po swoim przybyciu został tatuażystą, gdzie jak sama nazwa wskazuje tatuował ludzi. Naznaczał ich numerami. Praca ta pomogła mu przeżyć w obozie zagłady i do tego pomagać innym. Wykorzystując swoje znajomości załatwiał jedzenie w zamian za rzeczy pozostawione w ubraniach ludzi. Niestety pewnego razu zostało to odkryte, a Lale miał nie małe problemy...

Może nie każdy sobie zdaje sprawę z tego, że w takim obozie można być szczęśliwym... Lale w obozie zagłady znalazł swoją ukochaną... Dzięki której miał jeszcze większą motywację do przetrwania tego piekła. Pomagał jej i innym kobietom, jednak to na tej dziewczynie mu najbardziej zależało. Obiecał jej że będą szczęśliwi i założą rodzinę, że będą się kochać kiedy i gdzie będą chcieli.

Do tej pory czytałam głownie fantastykę i kryminały. Książka ''Tatuażysta z Auschwitz'' długo czekała, na mojej półce, na swoją kolej, bo nigdy nie interesowałam się tego typu książkami. Aż do momentu gdy znajomy pożyczył mi inną książkę podobnego typu. Teraz nie żałuję to zaczęłam czytać takie prawdziwe książki. Można się z nich wiele dowiedzieć i zastanowić: czy my w obecnych czasach mamy aż tak źle? Czy na prawdę tak wiele nam brakuje? Zacznijmy doceniać to co mamy.