Tatiana i Aleksander recenzja

Tatiana i Aleksander to drugi tom „trylogii” Paulliny Simmons, dalsze losy bohaterów Jeźdźca miedzianego, którym tak zachwycałam się jakiś czas temu.
Trochę zwlekałam, bojąc się, że kolejna część zepsuje efekt, że to już nie będzie to, że nie można powtórzyć tak wspaniałej powieści. Ale moje obawy były bezpodstawne.

Druga część jest inna, inaczej skomponowana, inaczej ukazuje bohaterów, w innym świetle.
Pozwala też czytelnikowi dostrzec inne fakty z życia głównych bohaterów, z ich przeszłości, ukazuje co nimi kierowało w danej chwili, co kazało postąpić tak a nie inaczej.

Po rozstaniu w I części śledzimy oddzielnie losy Tatiany, która rozpoczyna nowe samotne życie w Ameryce, oraz Aleksandra, który walczy o swoją wolność, o przetrwanie w kolejnych więzieniach i obozach.
A wszystko ma swój początek w przyjeździe jego rodziców do Związku Radzieckiego, miejsca, które miało być rajem dla ludzi o takich poglądach politycznych. Jednak przekonania polityczne to jedno a rzeczywistość, i to bardzo brutalna, to zupełnie coś innego. Radziecka machina działa jak chce, rządzą nie prawa, które trudno jest zrozumieć. W takiej rzeczywistości dorasta Aleksander, w tej rzeczywistości musi zmierzyć się z niespełnionymi marzeniami rodziców. Bo wracamy do przeszłości młodego Barringtona, do czasu, gdy wszystko się zaczęło, zanim jeszcze Tatiana stanęła na jego drodze. Dużo tu bardzo Aleksandra, tak jakby autorka chciała uzupełnić naszą wiedzę na jego temat, po pierwszej powieści, w której więcej uwagi poświęciła Tatianie.

Plany czasowe się przeplatają i uzupełniają. Zgrabne przejścia między losami bohaterów i płaszczyznami czasowymi nie sprawiają problemów a pozwalają odtworzyć kompletny obraz historii tytułowych bohaterów.

Bohaterowie w zamęcie wojny, w wielkiej tęsknocie walczyli o siebie, nie zapomnieli o uczuciu, które ich połączyło a które teraz dawało siłę i nadzieję, wiarę w to, że kiedyś to całe zło, jakie ich otacza, się skończy a im uda się odnaleźć.

Po raz kolejny zwraca uwagę opis działań wojennych, sposób funkcjonowania obozów i więzień w czasach stalinowskich. Doskonale dopełnia obraz wojny z oblężonego Leningradu z części I i daje pełny obraz strasznego i bezlitosnego oblicza Związku Radzieckiego. Opisy, wątki historyczne stanowią o wartości tej powieści.

Z okrucieństwem wojny walczy Aleksander, głównie wspomnieniami, które dają mi siłę. Wspomnieniami o pięknych chwilach, jakie przeżył z Tatianą. Miłość i wojna to dwa najważniejsze wątki, które zgrabnie się przeplatają.

Tatiana i Aleksander to lekcja dla czytelnika, lekcja historii lekcja życia, lekcja walki ze śmiercią. To lekcja pokory ale i odwagi. Opowiada o młodości, która wzbogacona o wielkie uczucie potrafi zwyciężyć wszystko. Opowiada o wielkich emocjach, sile i potędze uczuć, o młodzieńczej energii i woli przetrwania.

Warto!