Prosektorium recenzja

Boimy się słowa śmierć, boimy się samej śmierci. Nie chcemy o niej myśleć, odsuwamy ją na dalszy plan. Udajemy, łudzimy się, że ona nas nie dotyczy. Okazuje się, że nic bardziej mylnego. Nie jest ważne ile mamy lat. Śmierć nie wybiera, kosi wszystko, co spotka na swojej drodze. Lektura "Prosektorium" uświadomiła mi, że każdy z nas niesie bagaż swoich doświadczeń, które niekoniecznie muszą być pozytywne, ale które potrafią wpłynąć na nasze życie całkowicie je zmieniając.
Debiut pani Olgi Paluchowskiej ogromnie mnie poruszył, zmusił mój umysł do głębokich przemyśleń.
Młoda dziewczyna, studentka, Natasza Woronowa, o rosyjskich korzeniach stoi właśnie na rozdrożu swojego życia. Musi się pozbierać po doświadczeniach, które ją do tej pory spotkały. W tak zwanym międzyczasie pracuje jako modelka. Rozpoczyna również pracę w prosektorium, gdzie musi zmierzyć się ze śmiercią, która właśnie tam nabiera nowego znaczenia.
"Prosektorium" to książka, po którą warto sięgnąć. Warto, bo porusza tematy stanowiące kwintesencję naszego życia. Pokazuje, że rodzina, że wcześniejsze wydarzenia mają ogromny wpływ na nasze dalsze losy i działania. Nasza podświadomość kieruje naszymi czynami, a nawet śmiem powiedzieć, że kieruje naszą przyszłością.
Dla mnie jest to bardzo udany debiut, bardzo nastrojowy, pobudzający moje myśli do działania. Książka jest szokująca, ale zarazem delikatna oraz pełna uczuć i emocji. Nawet wywody filozoficznie nie drażniły mnie, a nie jestem specjalnie fanką filozofii. Być może te wywody nie irytowały mnie, bo były takie naturalne. Prawie większość z nas boryka się z nieszczęśliwą miłością, ze zdradą najbliższych czy właśnie wszędobylską śmiercią. Każdy z nas ma gonitwę myśli, próbuje znaleźć przyczynę jakiegoś stanu rzeczy, by potem odnaleźć remedium na trapiący nas problem.
Myślę, że "Prosektorium" to odpowiednia pozycja dla osób wrażliwych i dla tych, którzy lubują się w rozmyślaniu o sensie naszego bytu na tym padole ziemskim.