Tam, gdzie milczą róże recenzja

„Niby wszystko mam, a czuję, jakbym nie miała nic”.

Anastazja i Jagoda to dwie młode kobiety, każda z nich ma swoją rodzinę, trudną, szarą codzienność, łączy je praca. Anastazja jest matką dwóch chłopców, ma męża, który na jej barki zrzuca całą odpowiedzialność za prowadzenie domu, wychowanie dzieci, codzienność. Jak twierdzi dobrze zarabia, więc po pracy musi odpocząć. Do tego teściowa, która krytykuje na każdym kroku i neguje każdą decyzję synowej. A patrząc z boku wydaje się, że Anastazja ma wszystko, mąż nie pije, pieniądze oddaje, pozornie dba o dom i dzieci. Pozory, pozory, pozory… Na jej drodze los postawił Jagodę, kobietę sukcesu, pewną siebie, zdecydowaną, tryskającą energią i dobrym humorem. Pewnego razu, będąc na zakupach Anastazja widzi Jagodę z jej mężem. To, czego jest światkiem ją przeraża i wywołuje wewnętrzny sprzeciw i niedowierzanie. Jak bardzo pozory mogą mylić? Niespodziewanie Jagoda znika, zaniepokojona Anastazja rusza jej śladem. Co tak naprawdę Jagoda ukrywa pod maską przyklejonego do twarzy uśmiechu?

Do czego może doprowadzić brak nadziei, samotność, opuszczenie. Ciągłe nieustające wyzwiska, poniżanie, kontrola we wszystkich aspektach życia. Przerażające. Jak łatwo można zniewolić, uzależnić i zniszczyć człowieka? Nie potrzebna jest do tego przemoc fizyczna. Autorka podjęła się bardzo trudnych tematów, wyszło jej to bardzo dobrze, wyraziście i poruszająco. Nieustanna wewnętrzna walka, jaką ze sobą toczą te kobiety, ich myśli, koszmarna codzienność, frustracje. Ile psychicznego bólu jest wstanie znieść jeden człowiek? Ile takiego bólu może z premedytacją przekazać najbliższej i „ukochanej” osobie drugi człowiek? Bezwzględność, egoizm i wyrachowanie mężczyzn poraża. Siła przyjaźni, troska, obawa, niepokój motywują i wymuszają działanie, nawet wbrew sobie swoim słabością i lękom.

Smutna, bolesna opowieść, bardzo empatycznie i z dużym wyczuciem ukazana. Nie można obok niej przejść obojętnie, nie da się. Potargała mną wewnętrznie, dała do myślenia. Za iloma zamkniętymi drzwiami rozgrywają się podobne dramaty? Polecam z całego serca :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=3039