Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc recenzja

Daria jest kobietą sukcesu, spełnia się zawodowo, ma przystojnego narzeczonego. Pewna siebie, swojej wartości prze do przodu, przez życie niczym taran. Niespodziewanie dostaje od szefa polecenie służbowe, musi wyjechać na półroczną delegację na Śląsk do Rybnika. Jej zdziwienie po przybyciu na miejsce jest ogromne. Wylądowała na kompletnym odludziu, zamiast w hotelu ma zamieszkać razem ze starszą panią Jadzią. Poznaje Artura...

Artur pochodzi z rodziny z tradycjami. Z pokolenia na pokolenie mężczyźni w ich rodzinie zostają górnikami. Inteligentny, wykształcony, pracowity mógłby podjąć prawie każdą pracę, został jednak górnikiem. Na jego drodze, staje Daria. Pyskata, zadziorna paniusia z wielkiego miasta, która ma bardzo duże mniemanie o sobie. Czy tych dwoje, pochodzących z zupełnie różnych środowisk, ma szansę na stworzenie udanego związku?

Akcja powieści toczy się bardzo szybko i intryguje. Fabuła porusza wiele wątków, tworząc interesującą i wciągającą całość. Pani Weronika ma bardzo lekki, płynny a przy tym przyjemny styl. Czytanie było ogromną przyjemnością. Rewelacyjnie wykreowani bohaterowie, ludzie z krwi i kości. Ona przebojowa i pewna siebie kobieta, on prawdziwy śląski chłop. Moje serce skradł Artur, to do niego poczułam ogromną sympatię. Narracja prowadzona jest naprzemiennie z perspektywy naszych bohaterów. Dzięki czemu, widzimy, co dzieje się w ich sercach, co czują, myślą, dlaczego tak, a nie inaczej postępują. Niepodważalnym atutem powieści są dialogi, cięte riposty, przekomarzania bohaterów. Wywoływały mój szczery uśmiech. Ciekawie i zabawnie to wyszło!

Bardzo klimatyczna opowieść, pełna mądrości i prawd życiowych. Autorka porusza w niej trudne problemy, złożone relacje międzyludzkie, w których pozory często bardzo mylą, a kłamstwo ma krótkie nogi. Ogromna potrzeba bycia akceptowanym, samotność. Przyjaźń i jej różne oblicza, szacunek, zaufanie, zdrada. Wzajemne przyciąganie, od którego nie da się uciec. Szukanie swojego miejsca na ziemi. Pozory, ryzyko, trudne decyzje wpływające na dalsze życie. Bolesne, niedające zapomnieć o sobie dzieciństwo. Na uwagę zasługuje postać Pani Jadzi, prawdziwej góralki. Jej mądrość życiowa, ciepło i serdeczność dla drugiego człowieka. Trudne i bardzo niebezpieczne realia pracy górnika. Wypadek w kopalni mocno mną poruszył. Swoisty klimat małomiasteczkowej społeczności.

Powieść bawi, wzrusza, wywołuje ogromne, często bardzo skrajne emocje. Tchnie świeżością, czaruje i jest idealną odskocznią od codzienności. Jest to bardzo wciągający romans i rewelacyjna powieść obyczajowa z elementami komedii. Polecam :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=2266