Tak cię straciłam recenzja

Obiecałam sobie czytać więcej thrillerów tak więc dzisiaj parę słów o "Tak cię straciłam" Jenny Blackhurst. Książka, która jeszcze pachnie nowością, świeżutka kwietniowa premiera jaki i również dość nowa autorka, która wie co pisze i o czym. Po prostu ma kobieta pojęcie. Krótki opis dla was :
Susan zostaje oskarżona o zabójstwo własnego dziecka. Trzymiesięczny chłopiec podobno został uduszony poduszką. Nasuwa się pytanie dlaczego podobno, a no dlatego, że Susan niczego nie pamięta. Kobieta zostaje skazana i po odsiedzeniu 4 lat wychodzi na wolność, przybiera nową tożsamość i zaczyna życie na nowy rachunek. Ktoś jednak zna przeszłość kobiety i nie daje jej o tym zapomnieć. Wszystko zaczyna się od zdjęcia budzacego wątpliwość czy chłopiec aby na pewno nie żyje. Co zrobi Susan? 
Książka, która już od pierwszych stron porywa czytelnika w pełną napięcia podróż po ludzkiej psychice co dla mnie jest bodźcem do głębszej analizy zachowań i charakterów poszczególnych osób. Susan trafiając do ośrodka zamkniętego staje się zamknięta w sobie, nie chce utrzymywać kontaktu z rodziną ani przyjaciółmi, a początkowo nawet nie zwraca uwagi na współlokatorkę. Z czasem jednak nawiązują przyjaźń, którą kontynuują po opuszczeniu szpitala. Kobiety są swoimi przeciwnościami Susan jest cicha, zamknięta w sobie zaś Cassie to typowa twarda babka z którą lepiej nie zadzierać. Wyobraźcie sobie w jakim byłam szoku gdy nasza bohaterka bez żadnych oporów zaufała dziennikarzowi, który zaoferował jej swoją pomoc. Z każdą kolejną przeczytaną stroną odnosiłam wrażenie, że przyjaciółka jest odsuwana coraz dalej w kąt i że to wszystko dobrze się nie skończy. Pisarka przeplata wydarzenia obecne z wydarzeniami z przeszłości byłego męża Susan z czasów gdy jego ukochana została brutalnie zamordowana. Takie przeżycie może bardzo zmienić dorosłego człowieka, a co dopiero nastolatka jakim był wtedy mężczyzna. Kiedy już pochłoniemy całą historię dowiemy się jak wielki wpływ na obecne życie ma przeszłość. Wydaje mi się, że autorka prowadząc fabułę w taki sposób chciała nam pokazać, iż nikomu nie powinno ufać się bezgranicznie, bo każdy może przybrać maskę i wcale nie być taki jakim nam się wydaje, że jest. Właściwie nasuwa mi się stwierdzenie, że nie zawsze odpowiadamy tylko za swoje błędy ale także za błędy bliskich. 
Bardzo chętnie określiłabym bym tą książkę mianem jednej z lepszych jakie ostatnio czytałam bo na to zasługuje. Uwielbiam jak nowy autor/autorka zaczyna swoją karierę z przytupem. To tak jakby chciał powiedzieć patrzcie ja tu jestem i zapewnie wam dobrą zabawę. Podsumując tą pozycję użyje trzech słów które pierwsze przychodzą mi na myśl a mianowicie uzależniająca, zaskakująca i niesamowita. Dla mnie to strzał w dziesiątkę. Zapraszam do księgarni bo naprawdę warto.