Rodzinna historia lęku recenzja

Piękna historia kilku pokoleń Polaków i Żydów. Tragiczne wojenne losy jednych i drugich opowiadane z perspektywy lat przez kobietę, która chce poznać prawdę o swoim pochodzeniu i o sobie. Tytułowy lęk związany był zarówno z historią wojen, jak z codziennością: strach przed odrzuceniem, strach o miłość bliskich.
Autorka zmaga się z przeszłością, szuka odpowiedzi na dręczące ją pytania, zastanawia się często, jacy byli jej przodkowie i co sama zrobiłaby na ich miejscu. Często powraca stwierdzenie, że przed dziećmi ukrywano zbyt wiele i przez to dorosłej jest trudniej przywołać przeszłość. Po co szperać w czymś, co było, a teraz niepotrzebnie boli? Bo wspomnienia bliskich i ich obecność dają poczucie przynależności niekoniecznie wyznaniowej.
Książka uświadomiła mi, jak wiele jest ciągle uprzedzeń i stereotypowych opinii, które krzywdzą ludzi. Tragiczna karta historii Żydów w Polsce to nie tylko okrucieństwo faszyzmu, ale i komunizmu. Po latach upokorzeń, po próbie zgładzenia narodu żydowskiego, po wierze w nowy ład społeczny i jego równość, nastąpił kolejny wstrząs i konieczność wyjazdu z Polski, którą wielu budowało, bo uważali ją za swoją ojczyznę.