Tajemnice Luizy Bein recenzja

W warmińskim miasteczku archeolodzy odkrywają cmentarz mnichów. Pośród zakonników znajdują szczątki kobiety w wianku ze srebrnych róż i z dzieckiem w objęciach. Okazuje się, że jest to Luiza Bein, której grób dotąd pozostawał nieznany. Kim zatem jest dziecko? Luiza miała tylko jednego syna, który dożył sędziwego wieku.
Klara jest młode dziennikarką i postanawia rozwiązać tę zagadkę. Znajduje potomka Luizy, Aleksandra. Wspólnie zagłębiają się w historię rodziny mężczyzny.

Na początku bardzo się wciągnęłam. Czytało się szybko, odkrywane tajemnice wydawały się fascynujące. Nie wiedziałam co książka jeszcze może przynieść. Akcja toczyła się sprawnie, ani nie za szybko ani nie za wolno. Sam opis i początek książki bardzo mnie zaintrygował. Muszę przyznać, że pomysł był bardzo dobry. Później coś zaczęło się psuć i komplikować. Historia tak się zakręciła, że chyba sama autorka się w tym pogubiła. Czasami akcja była tak pomieszana, że aż trudno się ją czytało. Historia była pozbawiona sensu, logiki i realizmu. Według mnie to raczej mało prawdopodobne że młody Alex zna przeszłość swojej rodziny 4x pra dziadków i to ze szczegółami. Myślę, że to dość mało realne, że młody chłopak nie musząc sięgać do żadnych źródeł, rzuca faktami z życia pra pra pra dziadków z pamięci. Pojawiło się wielu bohaterów z drzewa genealogicznego Beinów, którzy również byli skomplikowani i trudno było mi się połapać kto jest kim. Zaczęłam się nudzić, bo w końcu nic nie rozumiałam. Dla mnie to była męczarnia i stracony czas. Można zauważyć wiele niedociągnięć, a to podczas czytania jest irytujące i ma się wrażenie że książka napisana jest byle jak. Przeczytałam ją do końca, bo liczyłam na ciekawe zakończenie, jednak po raz kolejny się zawiodłam. Trudno mi polecić tę książkę, bo mi osobiście nie przypadła do gustu. Żałuję, że jestem zawiedziona. Z czytania tej książki nie wyniosłam żadnej przyjemności. Prawie od początku byłam zirytowana i chciałam ją jak najszybciej odłożyć na półkę. W zasadzie, moim zdaniem, ta książka ani nie poucza, ani nie opisuje wartości, ani nie bawi, ani nie zaciekawia. Myślę, że nie zapadnie mi w pamięci, a jeśli już tak się stanie to pozostawi po sobie niesmak.