Sąd ostateczny recenzja

Na początek napiszę to, co od pierwszej strony mnie uderzyło. Emil Żądło to świetnie skonstruowana postać, która od pierwszej chwili wzbudziła moją sympatię. Oczami wyobraźni widzę tego trochę skatowanego życiem mężczyznę, z papierosem, dyktafonem i aparatem fotograficznym w dłoni. To ważne, żeby w jakiś sposób czuć się związanym z głównym bohaterem, bądź obdarzać go jakimiś uczuciami. W moim przypadku były to pozytywne wrażenia. A teraz o samej akcji. Świetny pomysł wplecenia autentycznych historycznych wydarzeń w teraźniejszość, w której trup ściele się gęsto, a morderca zdaje się ciągle wyprzedzać swoich antagonistów. Czyli policję, Marka Zebrę i dziennikarza śledczego, Emila Żądło. Na tym rzecz polega, żeby morderca do pewnego momentu był górą. Tak to już jest. Poza tym nader ujmująco autorka przedstawiła historię obrazu Hansa Memlinga, w tak plastyczny sposób opisując to dzieło, że nie trzeba dysponować nader wybujałą wyobraźnią, aby te obrazy same przesuwały się przed oczami. Tak więc uważam, że to zgrabnie napisany kryminał na lato (zwłaszcza, że w książce też jest upalne lato). Jest seryjny morderca, jest ujmujący główny bohater, są piękne kobiety, jest budzące się uczucie, a nawet uczucia. Trochę historii samego Gdańska i sporo ujęć z teraźniejszości sprawia, że osoby mieszkające w Trójmieście będą mogły udać się tropem redaktora Żądło i seryjnego mordercy. Zachęcam do przeczytania "Sądu ostatecznego" i poczytania trochę o obrazie Memlinga. Przyjemne z pożytecznym:)
Agnieszka Lingas-Łoniewska
http://www.agnesscorpio.pl/