Strażnik tajemnic recenzja

"Strażnik tajemnic" to powieść pełna zawiłości i czasem nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności, ale nie są one słabością tej książki, lecz sprawiają, że tajemnica, z którą każe nam się zmierzyć autorka, staje się jeszcze bardziej intrygująca. Jednak pomimo wszystko uważam tę książkę za słabszą od "Tajemnicy domu Turnerów", którą byłam zachwycona. Prawdopodobnie w "Strażniku tajemnic" zabrakło mi atmosfery, która pozwalała bardziej wczuć się w przeszłość, a konkretnie w czasy II wojny światowej. Powieść toczy się bowiem w trzech płaszczyznach czasowych, które zgrabnie się przenikają, ale wciąż krążą wokół tej samej historii.

Intrygujące w powieściach Kate Morton, w tym w "Strażniku tajemnic" są ciekawie wykreowane postaci kobiece. Bohaterki stawiane są wobec trudnych wyborów, ale też w sytuacjach, gdy decyzje są podejmowane za nie. Mają swoje wady i zalety, postępują w zgodzie z zasadami, ale też łamią je i bywają egoistycznie, są oddane sprawiedliwości i chęci niesienia pomocy, lecz bywają również złośliwe i mściwe. Żadna z nich nie jest ideałem. Takie bohaterki są bliższe czytelnikowi, bardziej ludzkie ze swymi słabościami i siłą, które przeplatają się raz po raz. W "Strażniku tajemnic" lubię bohaterki Kate Morton dopóki stanowią pewien zbiór, indywidualnie nie udało mi się ich polubić. Dorothy i Vivien wydały mi się trochę niedojrzałe (szczególnie Dorothy). Z kolei Laurel była zbyt zimna emocjonalnie.

Sama tajemnica nie jest jakąś wyjątkową, lecz sposób dotarcia do niej jest dość ciekawy, ale nie spektakularny. Analiza wspomnień oraz starych dokumentów daje wiele odpowiedzi. Pokazano w powieści ważną rolę archiwów bibliotecznych, gdzie gromadzone są dokumenty osób prywatnych, które w jakiś sposób są istotne i ważne. Często są dokumentami życia społeczeństwa danego okresu i bywa, że leżą zapomniane i nieczytane, dopóki ktoś nie wyrazi nimi zainteresowania. Cieszę się, że autorka m. in. w ten sposób pozwoliła dotrzeć jednej z bohaterek do prawdy.

W pewnym momencie lektury uśmiechnęłam się, a w mojej głowie zapaliła się lampka: gdzieś już z podobną sytuacją się spotkałam. Chodzi o zamianę Vivien i Dorothy. Całkiem niedawno podobną sytuację spotkałam w powieści Rebeccy Yarros "Rzeczy, których nie dokończyliśmy". Mimo że to dwie różne historie, to "zamiana" niemal bliźniaczo podobna. Pytanie czy autorki wpadły na ten pomysł niezależnie od siebie?

Ogólnie "Strażnik tajemnic" to ciekawa powieść o splątanych losach ludzi, o odkrywaniu ich tajemnicy, ale też o życiu i wyborach, jakie przed nami stawia. Akcja nie jest porywająca, a powieść pretenduje raczej do miana powieści obyczajowej z historią w tle i elementami powieści psychologicznej - obserwujemy bowiem jak decyzja jednej rozchwianej emocjonalnie kobiety, ma wpływ na losy innych. Dochodzi do tego również, może nie dominujący, ale obecny w powieści, wątek przemocy w małżeństwie.