Strażnik kłamstw recenzja

„Strażnik kłamstw” - powieść błyskotliwie łącząca tajemnicę i napięcie szpiegowskiego thrillera z psychologicznie zróżnicowanym wnikliwym studium charakterów. Lektura przypomina rozgrywkę szachową, niby przewidujesz posunięcie przeciwnika, a on zaskakuje zupełnie innym. Nic nie jest tu takie, jakie się wydaje. Kto jest wrogiem, kto przyjacielem? Kto zdradził, a kogo próbuje się niezasłużenie oskarżyć? Książka od początku daje więcej pytań niż odpowiedzi. Te ostatnie znajdą się dopiero w zaskakującym finale.

Eloise Caussade jest młodą odważną i nieco naiwną Francuzką, której wydaje się, że może zostać szpiegiem. Dziewczyna wychowana w gospodarstwie zajmującym się hodowlą byków pod Arles, pragnie jak jej starszy brat, zostać agentką CIA. Wszystko się zmienia, kiedy André zostaje ranny w rezultacie wypadku do którego doprowadziła Eloise. Od tej pory będziemy świadkami brutalnej rozgrywki radzieckiej MGB i CIA, w które nasza bohaterka zostaję wciągnięta. Zdrada i podstęp –diabelskie sztuki, które są kluczowe dla szpiegowskiego rzemiosła niestety nie są najmocniejszą stroną naszej bohaterki. O takich dziewczynach mawia się, że mają „więcej szczęścia niż rozumu” i chyba ono oraz tupet pozwoliły Eloise wyjść cało z opresji. Podobało mi się tempo akcji. Początkowo obawiałam się, że książka mnie nie porwie, ale stopniowo z rozdziału na rozdział była ciekawsza. Interesująca jest także przemiana Eloise. Ostatecznie to ona, nie brat, stanie w centrum wydarzeń.

Język powieści charakteryzuje oszczędność i prostota, i być może właśnie dzięki temu autorce udaje się tak doskonale oddać atmosferę chłodu i wrogości w relacjach międzyludzkich. I czy to fakt, czy literacka fikcja, literatura szpiegowska nadal fascynuje i nieustannie stawia pytania, czy niektóre, nawet te najgorsze czyny, mogą zostać uzasadnione. Na tym chyba opiera się jej fenomen, w który powieść Kate Furnivall świetnie się wpisuje.

Na osobną uwagę zasługuje też kwestia tłumaczenia i redakcji powieści. Przyjemnie czyta się tekst bez literówek i błędów językowych, co w dobie ilości wydawanych tekstów nie zawsze jest standardem. Tłumaczka dobrze oddaje język epoki, nie ma tu młodzieżowego slangu, a i realia Francji lat 50. XX wieku zdają się przekonywające. Kobiety noszą suknie od Chanel, a amerykańscy lotnicy są szarmanccy i honorowi.

Dobre książki szpiegowskie są fabularnie podobne do wątków, które spotkać możemy w pozycjach z klasyki literatury grozy, kryminału i powieści przygodowych czy awanturniczych. Tym, co wyróżnia je spośród innych historii z kręgu sensacji, jest zazwyczaj uwikłanie bohaterów w misję wagi państwowej. Autorka sprawnie połączyła te wątki. Wszystko to sprawia, że „Strażnik kłamstw” jest intrygującą lekturą.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.