Szósta klepka recenzja

"Szósta klepka" to pierwszy tom z serii Jeżycjady opowiadający o losach i perypetiach rodziny Żaków. W ich mieszkanku możemy spotkać Celestynę, jej siostrę Julię, ich mamę, tatę, ciocię Wiesię, kuzyna Bobcia oraz najstarszego z rodziny dziadka. Główna bohaterka Cesia czuje się osamotniona. Nie ma chłopaka, a nawet przyjaciół. Uważa, że przyczyną tego są grube łydki i zwyczajna buzia. Celestyna jednak nie wie, że jest obiektem wzdychań pewnego chłopca, Jerzego Hajduka. Jednak zajęta swoimi własnymi problemami Cesia, tego nie dostrzega. Pogrąża się w cichej rozpaczy nie wiedząc, że pewnego dnia uśmiechnie się do niej los.

Zawsze byłam dość sceptycznie nastawiona do tej serii, mimo przeczytania tylu pozytywnych recenzji. Naprawdę nie wiem skąd wzięło się takie przypuszczenie, że Jeżycjada mogłaby mi się nie spodobać. Zrobiłam ogromny błąd nie czytając jej w młodości. Teraz dopiero wiem, że pokochałabym tą serię całym sercem i duszą. Ale przeszłość czy teraźniejszość nie mają znaczenia, ponieważ uważam, że "Szósta klepka" to książka w sam raz dla każdego z nas.

Książka nie miałaby tego ciepłego i radosnego klimatu, gdyby nie rodzina Żaków. Każdy członek tej (nie) przeciętnej polskiej rodziny jest na swój sposób inny i wyjątkowy. Autorka genialnie wykreowała każdą postać. Czytelnik zawsze znajdzie coś dla siebie i pokocha bohatera "Szóstej klepki", którego nie znajdziemy w żadnej innej powieści. Ja pokochałam Bobcia od pierwszego wejrzenia. Jego trafne odpowiedzi i pytania zadawane w "odpowiednim momencie" rozbawiały mnie do łez. Wydaje mi się, że był on kluczową postacią do tego aby w książce zapanowała pewna nuta komizmu i humoru.

Dotąd nie miałam przyjemności zapoznać się z piórem Małgorzaty Musierowicz. Cieszę się, że miałam okazję to zrobić. Autorka "Szóstej klepki" pisze bardzo ciekawie i lekko, co w połączeniu daje niesamowitą mieszankę wybuchową, czyli tak zwanego "wsysacza". Powoduje on uzależnienie i zatracanie się w lekturze. Ja od tej pozycji nie mogłam się oderwać. Tak mnie wciągnęła, że przeczytałam ją w nie cały dzień. Problemy Cesi, lekki język i cudowny Bobcio dały mi coś więcej niż oczekiwałam.

Nie przypuszczałam, że pierwsza część "Jeżycjady" tak bardzo mi się spodoba. Mimo, że już do młodszych czytelników się nie zaliczam, to i tak uważam, że książka jest po prostu cudowna i w sam raz dla każdego. Bije od niej ciepło i humor niezwykłej rodziny, której nie zapomnę do końca życia. Nie mogę się już doczekać kiedy sięgnę po następną część.