Szkoła wyprzedzania recenzja

Ponad cztery lata temu miałam przyjemność zrecenzować niewydaną jeszcze powieść Joanny Krystyny Radosz „Szkoła wyprzedzania” i byłam wówczas zachwycona fabułą powieści, stylem autorki oraz wykreowanymi przez nią postaciami. (recenzja dostępna tutaj)
Obecnie „Szkoła wyprzedzania” przybrała już formę książkową, a ja mam zaszczyt i przyjemność trzymać w ręce jeden z egzemplarzy. I nie tylko trzymać, gdyż natychmiast po otrzymaniu książki zabrałam się za czytanie, chcąc skonfrontować tamto wrażenie zw świeżymi odczuciami.
Czy ponowna lektura wpłynęła w radykalny sposób na moją opinię o powieści? Nie, nie i jeszcze raz nie! Nadal uważam ją za jedną z najlepszych powieści obyczajowych, jakie miałam okazję poznać.
Intrygująca fabuła wiąże się ściśle z żużlem, ale nie powinno to czytelnika przerażać. Jeśli nawet taki całkowity żużlowy laik jak ja nie miał problemów ze zrozumieniem scen ściśle związanych z czarnym sportem, to nie podejrzewam, by ktoś inny mógł się w nich pogubić.
Żużel jest tu właściwie jedynie tłem dla akcji, która przedstawiona została w sposób iście mistrzowski. Joanna Krystyna Radosz świetnie wie, jak wzmóc zainteresowanie czytelnika. Za każdym razem, gdy tempo zwalnia, jest pewne, iż za moment autorka przywali nam takim zwrotem akcji, że zapomnimy o oddychaniu.
Dodatkowego smaczku przydaje powieści ukochany przeze mnie wątek kryminalny (rozgrywki mafijne, prywatne śledztwo i tajemniczy kluczyk), sprawiając, że chce się jak najszybciej poznać finał tej niezwykłej opowieści.
Nie bez znaczenia jest również język, którym posługuje się autorka. Piękny, bogaty, a przy tym niepozbawiony humoru i ironii, sprawia, że czytanie liczącej sobie blisko 600 stron książki ani przez moment nie nuży.
„Szkoła wyprzedzania” jest również szkołą życia, uczącą, że przegrana jest niczym innym, jak tylko sprawdzianem charakteru, a sukcesy często miewają smak porażki. Żużel zaś nie jest wyłącznie sportem, a mężczyźni jeżdżący w lewo na napędzanych metanolem motocyklach wcale nie są tacy twardzi i bezkompromisowi, za jakich pragną uchodzić.

Jeżeli więc chcecie posmakować dobrej lektury, zapraszam do zapoznania się z tą książką.