Sześć barw grozy recenzja

Jerzy Siewierski (1932-2000) zasłynął przede wszystkim jako autor powieści kryminalnych ("5 x morderstwo", "Jestem niewinny", "Umarli nie składają zeznań"), a u schyłku życia zajął się tematyką wolnomularstwa. Jednak jego książki z tej dziedziny, takie jak: "Choć nas potępią umysły zacięte" czy "Dzieci wdowy czyli opowieści masońskie" nie przyniosły mu już takiej popularności jak kryminały. Siewierski próbował swych sił także jako autor opowieści niesamowitych. Owocem tych prób jest wydany w 1985 r. zbiór opowiadań "Sześć barw grozy".
"Sześć barw grozy" to sześć mrocznych opowieści, z których każda rozgrywa się w innym kraju, w innej scenerii. Autor przenosi czytelnika ze słonecznej Italii do pogrążonej w mrokach kontrreformacji Polski, z libertyńskiej Francji do opanowanej przez wojska napoleońskie Hiszpanii, z ponurych wrzosowisk Szkocji do starej angielskiej posiadłości.
"Zwierciadło Wenus" to wspomnienia Timoteo, młodego ucznia i sekretarza uczonego Bartolomeo. By zdobyć serce, czy raczej wdzięki florenckiej kurtyzany gotów jest zabić swego mistrza i ukraść z jego zbiorów tajemnicze zwierciadło.
JWP Jędrzej Górowski, tytułowy upiór opowiadania "Upiór i czarownica", zostaje przeklęty przez kobietę, którą posłał na stos. Zgodnie z klątwą czarownicy, dwa tygodnie po jej egzekucji Górowski umiera rażony apopleksją. Po śmierci, nie mogąc zaznać spokoju, nawiedza, jako upiór, swego przyjaciela Wojciecha, prosząc o pomoc w odejściu z tego świata.
W "Inwokacji" hrabia d'Astereaux ofiaruje fortunę dwóm oszustom w zamian za umożliwienie mu spotkania ze swoją zmarłą dwadzieścia lat wcześniej żoną. Nie chcąc, by fortuna przeszła im koło nosa, oszuści wynajmują zaprzyjaźnioną aktorkę, by odegrała rolę zmarłej. Niestety, na dzień przed inwokacją aktorka zapada na ospę...
W "Vaya usted Con Dios, Senor" grupa francuskich dezerterów ponosi okrutną karę za pohańbienie i pozbawienie życia hiszpańskich mniszek.
"Zemsta zza grobu" to historia krwawej zemsty, jaka dosięga młodego dziedzica Haloven Hill za zbrodnię swego pradziada.
"Duchy w Harrow Manor" to opowieść o córce angielskiego oficera i Bengalki, ofiary rytualnego mordu, u której żadna guwernantka nie jest w stanie wytrzymac dłużej niż kilka dni.
Trudno znaleźć jakąś wspólną cechę opowieści z tego tomiku. Każda z nich rozgrywa się w innych czasach i każda pisana jest językiem charakterystycznym dla danej epoki. Różny jest tez sposób narracji: "Zwiarciadło Wenus" to relacja współsprawcy tragedii, "Upiór i czarownica" i "Inwokacja" to natomisat opowadania ludzi, którym dane było spotkać duchy i od nich poznać ich historię i przyczyny ich cierpień, narrator "Vaya usted Con Dios, Senor" jest świadkiem niesamowitych wydarzeń, ale jego udział w nich jest niewielki, w "Duchu w Harrow Manor" grupa przyjaciół usiłuje wyjaśnić przyczyny dziwnych zjawisk, które znają przede wszystkim ze słyszenia, natomiast w "Zemście zza grobu" narracja prowadzona jest w trzeciej osobie.
Jak już sam tytuł zbiorku wkazuje, różne są też przedstawione tu oblicza grozy. W "Zwierciadle Wenus" to próżność kurtyzany i żądze Timoteo doprowadzają do tragedii, w "Inwokacji", "Zemście zza grobu" i w "Vaya usted Con Dios, Senor" żądze bohaterów prowadzą ich lub ich potomstwo do zguby natomiast w "Duchu w Harrow Manor" przyczyna przerażających zdarzeń nie są ludzie i ich słabości, tylko wampiry, inne niż te, które znamy z podań europejskich. Różnorodność stylów i konwencji świadczyć może o kunszcie pisarskim Siewierskiego, gdyż wszystkie opowiadania reprezentują jednakowo wysoki poziom.
"Sześć barw grozy" to książka dla niedowiarków, którzy nie wierzą, że w Polsce powstawać mogą i powstały godne uwagi pozycje z literatury grozy; dla tych, którzy dobrze wiedzą, że to jest możliwe i poszukują potwierdzenia swej wiary oraz dla tych, którzy bez względu na narodowośc pisarza cenią horror bardziej klimatyczny niż drastyczny.