Szepty moich lęków recenzja

Czy człowiek na co dzień zdolny do empatii, troskliwy, pomocny, może wyrządzić nagle najgorsze zło. Jak go wtedy ocenić? Traktować jak potwora, czy mieć na względzie jego wcześniejszą postawę?

Sześcioletni chłopiec, z buzią umorusaną krwią, prowadzi w wózku swoją małą siostrzyczkę. Idą do babci, bo po rodzicach zostały jedynie zmasakrowane, zimne ciała...Przypadkowe osoby oczywiście interesują się sprawą. Policji udaje się wyciągnąć od chłopca kilka podstawowych informacji i już wkrótce w jednym z wielu domów jednorodzinnych, w spokojnej okolicy, funkcjonariusze dokonują makabrycznego odkrycia.

Śledztwo dostaje pod swe skrzydła komisarz Alicja Romska, która na krakowską komendę trafiła niejako za karę. Jej zawodowy partner także startuje w tym miejscu z czystą kartą. Oboje więc muszą się wykazać. Sprawa na początku wydaje się łatwa. Wiele wskazuje na cel rabunkowy. Jednak, jak to często bywa, im dalej w las, tym więcej drzew. Kolejne zdobywane strzępki informacji prowadzą śledczych w nowe, coraz bardziej mroczne zakątki świata gangu. W tym środowisku nie ma miejsca na litość i sentymenty. Jak raz postawi się w nim nogę, to tak, jakby wdepnąć w bagno...

Prawdę poznajemy w małych kawałeczkach. Z jednej strony odkrywamy ją razem z policjantami, z drugiej zostajemy w nią wtajemniczeni z perspektywy sprawców. Choć właściwie to, że niektóre osoby miały kontakty z rodziną ofiar, nie świadczy jeszcze o ich winie. Bo w tej książce nic nie jest czarno białe. Nawet najgorszy łotr nagle okazuje się mieć jasne oblicze. Wykorzystując tę niejednoznaczność ludzkiej natury, autor prowadził mnie przez meandry zbrodni, kpiąc sobie z moich prób domyślenia się prawdy. Kanios ma tę niezwykłą umiejętnością, dzięki której potrafi rozebrać ludzką psychikę na drobne, wyciągnąć z niej, położyć na stole zarówno to, co najgorsze, jak i to co dobre, nie snując przy tym jednocześnie nudnych, przydługich pseudopsychologicznych wywodów. Nie ocenia, nie generalizuje i zawsze potrafi oddać głos naturze człowieka. Lektura "Szeptów moich lęków" była niezwykłą, skłaniająca do refleksj, do wejrzenia w głąb siebie, ale i do podjęcia próby bardziej wnikliwego spojrzenia na drugiego człowieka podróżą.