Szeptanka recenzja

"Szeptanka" Karoliny Głogowskiej to moja pierwsza styczność z twórczością autorki, ale decydowanie nie ostatnia. Dzięki tej książce bardzo spodobał mi się styl autorki.

Hela to inteligentna, wrażliwa i spokojna piętnastolatka. Spokojna do momentu kiedy nie pojawi się następny atak szału. Nie dzieje się to często, ale wtedy kiedy się pojawia potrafi mieć to straszne skutki. Poznajemy ją właśnie po ostatnim ataku szału, który miał miejsce w szkole, a skutkiem jest niestety wyrzucenie jej ze szkoły. Nie dość, że skutek jest tragiczny to i kara jest bardzo bolesna, zamiast na upragniony obóz wakacje spędzi na wsi razem z mamą, babcią i prababcią. Jednak Hela szybko odnajduje się w zaistniałej sytuacji, a pomocą i rozrywką służy jej Buba. I na tym można by zakończyć, ale książka byłaby strasznie nudna, więc trzeba dodać dreszczyku emocji – w domu babci straszy. Heli przytrafiają się bardzo dziwne „przygody” najczęściej w nocy. Dodatkowo pod wpływem tych zdarzeń powracają jej ataki szału. Niestety lekarze są bezradni, lokalna wiedźma nie potrafi pomóc, pojawia się nawet ksiądz. Jednak rozwiązanie pojawia się bardzo nieoczekiwanie i jest bardzo zadziwiające.

Niestety nie mogę Wam zdradzić więcej, bo po co mam spojlerować kiedy możecie sami przeczytać książkę i świetnie się przy niej bawić.

Uwielbiam takie historie, gdzie do głosu dochodzą siły nadprzyrodzone, gdzie wszystko jest możliwie, a rozwiązanie nie jest banalne i oczywiste. Taka właśnie była dla mnie historia Heli i jej mamy Matyldy. Autorka bardzo fajnie budowała napięcie i dozowała fakty. Do końca nie można było się domyślić, że Buba nie jest „autentyczną” osobą lecz postacią z przeszłości, którą urzeczywistnia wyobraźnia Heli. Oczywiście trochę irytowały mnie jej zachowania, bo dlaczego nie opowiedziała o nim mamie czy babci ? Dlaczego nie powiedziała wcześniej, że ma problemy ze spaniem ? Z drugiej strony, też nie wszystko od razu wszystkim mówię, ale wiadomo, że z perspektywy osoby trzeciej zawsze jest wszystko łatwiej ocenić. Jednak mimo wszystko bardzo polubiłam stworzone przez autorkę postaci.

Niestety nie przypisałabym tej książki ani do kryminału ani do thrillera, zabrakło mi tu bardziej mrocznego klimatu, jakiegoś morderstwa, rozwiązywania zagadek, a tu miałam wrażenie, że się wszystko samo rozwiązało.

Jednak nie zmienia to faktu, że książka bardzo mi się podobała i przyjemnie się ją czytało.