Szeleszcząca śmierć recenzja

Rok 2017. Warszawa. Początek września. Ze znanymi czytelnikowi z mediów wydarzeniami społeczno-politycznymi splatają się te wykreowane przez Grzegorza Kalinowskiego.

Stołeczna policja mierzy się ze znalezieniem sprawcy serii morderstw, która rozpoczęła się po spotkaniu klasowym po latach kolegów rekina biznesu Jacka Argenckiego. To on jest pierwszą ofiarą. Komisarz Konieczny i jego partner Wiśnia dysponują zeznaniami mało wiarygodnych świadków, którzy podają rysopis sprawcy przypominający wizerunek znanego wszystkim wodza w patriotycznej pelerynie przeciwdeszczowej. Jak poradzi sobie ze sprawą barwny duet i dziennikarka Becker? Przekonajcie się sami, bo warto.

I co my tu mamy? Bohaterów z krwi i kości, świetnie wykreowanych, osadzonych w rozbudowanej fabule, wkręconych w dość wartką akcję. Wprawdzie początek toczy się wolniej i wymaga cierpliwości, ale później wszystko jest ona zrekompensowana. Bohaterowie są zróżnicowani charakterologicznie. Niektórzy irytujący, głównie z powodu niewyszukanych dowcipów, ale przez to tacy realni jak rozbudowana, nieco skomplikowana fabuła.

Policjanci muszą naprawdę się postarać, by wszystkie nitki właściwie połączyć i dojść do kłębka. Nie ma tu śledczego o supermocach odgadywania motywów i sprawców przestępstwa. I bardzo dobrze to wychodzi. W centrum uwagi powieści są wielkie pieniądze. Wokół nich musi tańczyć Konieczny, który nie tylko poszukuje przestępców, ale zmaga się z szefostwem i ludźmi świata finansów i polityki.
Szeleści kasa i pewna część garderoby.

Warto zwrócić uwagę na kilka szczegółów, np. psycholog Borowiak jest pasjonatem komiksów, co ma związek z jedną postacią, nazwa wydawnictwa została uwieczniona w treści w nieoczywisty sposób, pojawiają się ciekawe kawałki muzyczne (Iron Maiden szczególnie trafił w me gusta).

Świetna intryga, nieoczekiwane zwroty akcji, dobry humor, lekkie pióro autora i niesamowicie zaskakujące zakończenie to chyba wystarczająca rekomendacja.

Pierwszy raz spotkałam się z twórczością G. Kalinowskiego a ma na swym koncie nie tę jedną! Sięgnę po poprzednie książki z komisarzem Koniecznym na pewno.