Profesor Stoner recenzja

Literatura amerykańska nigdy nie cieszyła się moją szczególną atencją. Zdecydowanie bliżej mi do literatury europejskiej, która idealnie współgra z moją czytelniczą duszą. Im bardziej na wschód tym ta muzyka jest czystsza i bardziej harmonijna.

Zachęcona waszymi entuzjastycznymi opiniami postanowiłam sięgnąć jednak po książkę która została okrzyknięta przez krytyków arcydziełem literatury światowej. To wydany w 1965 roku "Profesor Stoner" autorstwa amerykańskiego pisarza Johna Williamsa. Książka która opowiada o życiu akademickiego wykładowcy literatury angielskiej od momentu rozpoczęcia przez niego studiów po schyłek życia.
William Stoner to człowiek którego określa jedno słowo: przeciętność. Naucza ale nie marzą mu się awanse i osiąganie kolejnych szczebli w karierze naukowej.
Ma żonę jednak jego małżeństwo trudno nazwać szczęśliwym. Lepiej pasuje tu słowo "poprawne" bo Edith nigdy nie darzyła męża gorącym uczuciem. Z upływem lat jej obojętność wobec męża zastąpiła niechęć i jawna wrogość a kartą przetargową w jej rękach była córka Grace którą umiejętnie manipulowała.
Nawet romans w który wikła się profesor i który jest wynikiem prawdziwego uczucia szybko się kończy pod presją środowiska a życie Williama Stonera powraca na utarte tory.
Wykłady ze studentami, ciche dni w domu - tak upływa życie profesora. Jedynym jasnym punktem w tej szarej egzystencji jest nauka: głód wiedzy i chęć dzielenia się nią. To pozwala mu czerpać choć odrobinę radości z życia.

"Profesor Stoner" to książka niezwykle przygnębiająca, melancholijna i miejscami po prostu nudna. Doskonale zdaję sobie sprawę że życie człowieka to zazwyczaj szara codzienność ale bohater tej powieści nawet nie stara się walczyć o te rzadkie chwile szczęścia. Jest bierny, zrezygnowany, przegrany już na starcie.
Trudno mi było zrozumieć taką postawę a co dopiero się z nią utożsamiać.

Oczywiście powieść jest pięknie napisana: język, styl, oddanie realiów obyczajowych i społecznych tamtych czasów jest doskonałe. Jednak to za mało abym zachwyciła się tą powieścią.

O gustach (również tych literackich) się nie dyskutuje. Czyta się sercem a moje serce w przypadku tej powieści krzyczy "król jest nagi". Nie podepnę się więc pod entuzjastyczne recenzje bo mnie "Profesor Stoner" nie zachwycił.