Szamański blues recenzja

Wybrałam sobie te książkę z portalu Czytam Pierwszy, ale nie mogąc się jej doczekać zajrzałam do nie na Legimi..., i po prostu wpadłam.

Anetę Jadowską znam tylko z książki "Trup na plaży", mam pozostałe dwie części tej serii z Ustki, lecz postanowiłam przeczytać coś o innej tematyce jej autorstwa, w ten sposób padło na pierwszy tom "Cyklu szamańskiego" - "Szamański blues".
Już dosyć dawno nie czytałam książek fantastycznych, więc postanowiłam odnowić znajomość za pomocą Anety Jadowskiej, gdyż czytając opinie czytelników zauważyłam, że bardzo im się podoba sposób pisania autorki, mnie podobała się ta jedna książka, którą przeczytałam, więc już bez zbędnych ceregieli zaczęłam ekscytujące czytanie.

Głównym bohaterem jest policjant Piotr Duszyński, zwany powszechnie Witkacym. Nie ma on jakoś szczęścia do kobiet, bo mimo tego, że znajduje miłość, to jednak nie są trwałe związki. Ma za to bardzo rzadką, niespotykaną wręcz umiejętność komunikowania się z duchami, potrafi je wyczuwać a nawet czasami z nimi współpracować. Tematy poruszane w książce są jednak dość poważne, mimo trochę luzackiego, prześmiewczego podejścia Piotra.
Witkacy jako bohater nawet mi się spodobał, miałam tylko problem z tym, że autorka nawiązuje do bohaterów z poprzednich cykli, więc ja trochę się pogubiłam, gdyż np. nie wiem nic o Dorze Wilk. Myślę, że chyba muszę przeczytać wcześniejsze książki z Dorą, aby może lepiej zrozumieć różne niuanse, szkoda, że nie było wzmianki o tym, wtedy zaczęłabym od innej książki.

Jednak mimo to wkręciłam się w tę historię składającą się właściwie z dwóch opowiadań, ale tworzących jedną, łączącą się całość. Pisana jest w lekkim stylu, z odrobiną czarnego humoru. Jest tu trochę magii, duchów, upiorów oraz fantazji.
Bardzo klimatyczna książka, z pewnością przeczytam dalszą część oraz postaram się wrócić do wcześniejszych powiązanych z tym cyklem książek.
Aneta Jadowska ma jakiś dar przyciągania do siebie czytelników jak ogromny magnes. Trudno się oderwać od lektury, zwłaszcza w takie chłodne, jesienne dni i wieczory. Można sobie umilić czas, nie sposób się tu nudzić a dodatkowym atutem tej książki są niesamowite ilustracje Magdaleny Babińskiej.

Polecam wam tę książkę, naprawdę warto po nią sięgnąć.