Szalone noce w Paryżu recenzja

“Trzeba życie rwać jak świeże maliny w przydomowym sadzie, bo nim się spostrzeżesz, nadejdzie jesień, a po niej zima i jedyne, czego będziesz żałowała, to tego, że bałaś się szaleć”.

Inga Brzeska ma sześcioletniego synka, którego bardzo kocha, jest samotną matką. Ojciec na każdym kroku wypomina jej, że zmarnowała swoje szanse, że popełniła wiele błędów, że była nieodpowiedzialna. Z tego powodu jest jej przykro, chciałaby, żeby bliscy nie traktowali ją jak kogoś bez szans na lepszą przyszłość. Inga podejmuje ryzykowną decyzję, rezygnuje z dotychczasowej dość bezpiecznej pracy i zatrudnia się w agencji reklamowej. Szybko odnajduje się w nowym miejscu, czuje, że to jest to, co zawsze chciała robić. Niebawem zostaje skierowana przez firmę na szkolenie do Paryża. Na lotnisku poznaje młodego mężczyznę, Oskara. Szybko znajdują wspólne tematy, czas lotu mija im bardzo szybko. Podczas pożegnania Inga daje Oskarowi swój numer telefonu. Czy coś z tego wyniknie? Koledzy z pracy robią Indze paskudnego psikusa…

Z przyjemnością przeniosłam się do świata wykreowanego przez Autorkę i dobrze mi tu było. Akcja powieści toczy się swoim rytmem i zaskakuje zwrotami. Fabuła ciekawie poprowadzona, ukazuje trudne relacje międzyludzkie, wnikliwa perspektywa. Z łatwością Pani Wioletta oddaje emocje, drgania serca, wewnętrzne rozterki, jakie są udziałem naszych bohaterów. A ci realnie, naturalnie wykreowani, to ludzie, jakich mijamy w naszej codzienności. Ingę polubiłam od razu, to ciepła, szczera, pracowita młoda kobieta i samotna matka. Jest kobietą po przejściach, która się nie poddaje.

Pisarka pięknie pisze o emocjach i nie tylko. Każdy z nas ma prawo do szczęścia, do życia po swojemu. Los bywa bardzo przewrotny i nigdy nie wiemy jakie niespodzianki nam zgotuje. Ukazuje, że warto wbrew wszystkiemu i wszystkim podejmować ryzyko. Czasem nie mamy nic do stracenia, a możemy zyskać dużo, bardzo dużo. Trudne relacje rodzinne, brak zrozumienia, wsparcia, złe słowa. Nowa relacja, zaufanie, ciepłe, coraz silniejsze uczucia, a między tym wszystkim kłamstwo, brak szczerości.

Emocjonalna, lekka, przyjemna opowieść, która czyta się sama. Ukazuje, że kłamstwo nie jest dobrym rozwiązaniem w żadnej relacji i że warto walczyć o marzenia. Zakończenie – nie tego się spodziewałam, ale podobało mi się. Serdecznie polecam.