Mira. Po prostu kobieta recenzja

To jedna z lepszych książek jakie przeczytałam w tym roku, a trochę ich już przeczytałam…Zamiast poradników jak osiągnąć w życiu sukces i, jak stać się kobietą znaną, spełnioną i podziwianą, sięgnijcie po prostu po Mirę. To co prawda biografia pierwszej połowy życia Miry Zimińskiej-Sygietyńskiej, (mam nadzieję, że autorka również opisze jej powojenne czasy z Mazowszem), ale ile tam się wydarzyło.
To co mnie zachwyca w dobrych biografiach i powoduje, że nie mogę odłożyć lektury to szczegółowy opis otoczenia. Agnieszka Janas w Mirze przedstawiła tak klarowny obraz dwudziestolecia międzywojennego, że czułam , że byłam tam razem z nimi.
„Rzeczpospolita tańcząca-jedyne takie dwadzieścia lat w naszej historii, gdy określenie to nie może być uznane za przesadę! Bale, dansingi, zabawy „na dechach”, czyli parkiecie zbitym naprędce w parku czy na plaży, były nieodłącznym elementem życia”.
Mira, uwielbiała bawić się w Adrii, chodziła tam ubrana w najpiękniejsze stroje, dobrane z detalem i ostrożnością. To zresztą modzie poświęca autorka najwięcej opisów. Ale jakie to są opisy. Padają tu nazwiska wszystkich najbardziej znanych krawców, kuśnierzy, szewców w Warszawie, od Hiszpańskiego po Apfelbauma, modystek z pracowni Henriette czy domów mody Hersego czy Goussina.
„Była świadoma swojej urody, popularności i wrażenia, jakie wywiera. Tego dnia szczególnie dużo rozmysłu włożyła w przygotowanie się do wyjścia na miasto. Miała na sobie lekką sukienkę w kolorze bzu, której szeroki, kwadratowy kołnierz wyłożony był przy dekolcie i spięty między piersiami kokardą podkreślającą kształt pięknego biustu gwiazdy. Krótkie rękawki zakończone były podpiętą pod spód falbanką tworzącą rodzaj płytkiej bufeczki. Spódnica spływająca miękką kaskadą tkaniny po biodrach i udach kończyła się ze dwadzieścia centymetrów przed kostkami. Jej lekko rozszerzony dół tworzył zgrabny dzwonek. Mira wiedziała jak wykorzystać ten piękny krój do podkreślenia swojej urody”.
Wszystkie te opisy, garderoby mężczyzn i kobiet, muzyki, spotkań towarzyskich, kuchni i posiłków, życia teatralnego są soczyste i sugestywne. Zapach perfum czuć na każdej przewracanej stronie.
Autorce udało się oddać pełny obraz Miry. Od małej, niechcianej dziewczynki po dumną, utalentowaną i silną kobietę. A wszystko to na tle barwnego warszawskiego życia rautów, mody, wyścigów samochodów, spotkań skamandrytów i desek teatru. Czytanie tej książki to jak spozieranie na obrazy Tamary Łempickiej. Polecam bardzo!