Synowie wojny recenzja

"Synowie wojny" To dopełnienie cyklu Jagny Rolskiej Czas niepokoju. Historia przedstawia okrutne czasy tuż przed wybuchem wojny, jak również wydarzenia z okupowanej Warszawy.
Ludzie, którzy nigdy się tego nie spodziewali, wiedli zwyczajne życie, nie myśląc o wojnie i strachu, nagle zderzyli się z okrutną rzeczywistością, gdzie za wszelką cenę starano się im wmówić, że ludzie pochodzenia żydowskiego są inni, gorsi od innych, a próba niesienia im pomocy mogła się dla wszystkich skończyć śmiercią.
Helena, która wciąż wierzyła, że uda jej się odnaleźć zaginionego syna całego i zdrowego rozpoczęła pracę w szpitalu, gdzie niósł pomóc najbardziej potrzebującym. Niemniej jednak nie traciła nadziei i nie ustawała w ciągłych poszukiwaniach, które jednak na nic się zdawały.
Apoloniusz, który ponad bliskich stawiał utrzymanie w ryzyach swego biznesu z biegiem wydarzeń również zaczyna przeglądać na oczy i dostrzegać zło świata, które dzieje tuż obok, na jego oczach.
Wszyscy nie dowierzają w dziejące się okrucieństwo i brak pomocy z którejkolwiek strony. Zło, cierpienie i bezwzględność ludzka w czasie wojny nie zna granic.
Bardzo chętnie wybieram literaturę wojenną, niemniej jednak w dzisiejszym obliczu toczącej się tuż obok wojny na Ukrainie, czyta mi się ją nieco trudniej. Z każdą dokonaną zbrodnią w książce, w każdym okrutnym momencie nasuwają się myśli czy wojna jest potrzebna, przecież teraz, tuż obok nas ponownie dokonywane są takie okrucieństwa. Ludzie na to patrzą i nie reagują, nic z tym nie robią, dając tym samym przyzwolenie na tak okrutnie traktowanie drugiego człowieka.
Książka to wspaniałe, emocjonalne zakończenie niezwykle ciekawej serii, która porusza trudne, ale ważne tematy, o których nie należy zapominać. Prawda, emocje, zbrodnią, uczucia, człowieczeństwo i jego zatracenie... To wszystko spotkamy na stronach tej wyjątkowej powieści. Książkę czyta się z wielkim zaciekawieniem i bardzo szybko. Ja gorąco polecam, nie tylko tą finałową część, ale również cała serię książek Jagny Rolskiej.
Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi sztukater.pl.