Tutu. Opowieść o śwince, która marzyła o rajskiej wyspie recenzja

"Tutu" Barbary Gawryluk to pełna ciepłych uczuć opowieść dla dzieci, którą Ela Śmietanka wspaniale zilustrowała używając całej palety intensywnych barw. Przedstawioną tu historię również dorośli przeczytają z przyjemnością. Tytułowa postać, mała świnka o nietypowym wyglądzie, jest główną bohaterką opisywanych wydarzeń. Na swoim wiejskim podwórku jest prześladowana z powodu posiadania czarnych łatek, których inne w pełni różowe świnki nie mają. Z tego powodu cierpi i nie lubi swojej zagrody. Jak poradzić sobie, jak żyć z odmiennością, której otoczenie nie akceptuje? Z plamkami, czy też piegami na nosie, albo z najgrubszymi nogami na świecie? Książeczka Barbary Kuryluk pokazuje, że bycie innym nie jest łatwe, ale nie należy się załamywać, gdyż zawsze - poza mamą oczywiście - znajdzie się ktoś, komu właśnie ta inność przypadnie do gustu. Takim kimś w życiu zagrodowej świnki jest wiejska dziewczynka Basia, która zaprzyjaźnia się że zwierzątkiem i opowiada Tutu o wielkim świecie, gdzie nawet świnki mają swoją piękną słoneczną wyspę świnek. Niestety, świnka wkrótce opuszcza zagrodę, kochającą ją mamę i miłą Basię. Czy uda jej się, jak radzi mama, podążać za marzeniami i znaleźć schronienie na pięknej wyspie? Na razie Tutu dopisuje szczęście, nie trafia do brudnego chlewika, tylko do małego Zoo, gdzie znajduje przyjaciół i staje się ulubienicą odwiedzających to miejsce dzieci. Dzieci, w przeciwieństwie do wielu dorosłych, nie uważają że świnek czy też świń za gorsze od innych zwierząt, dostrzegają ich dużą inteligencję, którą te zwierzęta nawet przewyższają psy. Autorka, tak jak dzieci, walczy ze stereotypowym wyobrażeniem brudnej, wzbudzającej obrzydzenie świni, której nazwy ludzie używają nawet jako wyzwiska. Ludzie są uprzedzeni, ale nie dostrzegają, że do stereotypu w postrzeganiu zwierzęcia przyczynili się sami zamykając zwierzęta w chlewach, gdzie cierpią bez ruchu i bez towarzystwa. Książeczka uwrażliwia na ten problem. Powróćmy jednak do naszej świnki, której tymczasem udaje się zaprzyjaźnić z wodnym szczurem Radkiem, wilkiem morskim, który, jak mówi, zwiedził już niemal cały świat. Wkrótce okazuje się też, że sympatyczny szczurek był również na egzotycznej Wyspie Świnek. Co na to nasza świnka? Otóż Tutu nie chcę już dłużej zostać w Zoo, gdzie jej los jest niepewny. Świnka przypomina sobie radę mamy i wraz z Radkiem wyrusza w daleką drogę, by spełnić swoje marzenie o fascynującej Wyspie Świnek. Czy przyjaciołom uda się dotrzeć do celu? Czy świnka zniesie trudy i niewygody morskiej podróży? Kolejne przygody świnki na morzu i na egzotycznym dla niej lądzie uczą, że świat nie jest taki straszny i że jeżeli tylko przezwyciężymy nasze lęki, to wszędzie możemy znaleźć przyjaciół. W podróży świnka poznaje nowe egzotyczne smaki i nowe egzotyczne zwierzęta a także kolejne dzieci, które obdarzają ją sympatią i pomagają jej.